απαγορευμένα χάδια

κεφάλαιο 10

    george's P.O.V 

  Ξαφνικά αρπάζω την Ηλιάννα σφιχτά από την μέση και  την σηκώνω βιαστικά από το κρεβάτι. Της βάζω όσο πιο γρήγορα μπορώ την μπλούζα και την σπρώχνω πίσω από την κουρτίνα . Την βλέπω πως πάει να πει κάτι αλλά της κάνω νόημα να σωπάσει

"περίμενε με απέξω να φύγουμε" λέω ψιθυριστά και την βλέπω να το σκάει από το παράθυρο την ίδια στιγμή που ανοίγει με φούρια η πόρτα και μπαίνουν οι γονείς μου.

"Α, Γιώργο μου εσύ είσαι εδώ; Είδαμε τα φώτα και νομίζαμε οτι μπήκαν κλέφτες. Σε μπαρ δεν ήταν να πας εσυ;"

"Ε ρε μάνα, λογαριασμό θα σου δώσω;"

"Δίκιο έχει το παιδί Χαρούλα, άσε τον Γιώργη μας"

"Εγώ πρέπει να πηγαίνω, εσείς καθίστε εδώ να κάνετε τα ....δικά σας" λέω προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία στην φωνή μου. Ξαφνικά ακούγεται ένας ήχος κάτω από το περβάζι

"ηντα' τανε αυτό Γιώργη;" με ρωτάει ο πατέρας μου  και αυτή η κρητική προφορά μου σπάει τα νεύρα. Όπως και οι ερωτήσεις του.

"Τίποτα δεν είναι πατέρα, ιδέα σου." λέω λίγο πιο δυνατά για να πιάσουν και οι...από κάτω το νόημα... 

  Πριν προλάβουν να πουν τίποτα άλλο φεύγω βιαστικά και τους αφήνω στο δωμάτιο. Έξω στην αυλή βλέπω την Ηλιάννα  να με περιμένει

"Γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα.. ανέβα!" της ψιθυρίζω και γκαζώνω την μηχανή για άλλη μια φορά

 Σταματάω έξω από το χωριό και τηλεφωνώ βιαστικά τον Θάνο 

"Έλα κολλητέ! Πολύ καιρό έχω να σ'ακούσω"

"Θάνο, δεν είναι τώρα ώρα, άκουσε προσεχτικά τώρα. Παίρνω την Ηλιάννα και φεύγω από το χωριό, πάρε την Μαριτίνα και κατεβείτε στον Άγιο Νικόλαο να σας δούμε και να τα συνεννοηθούμε."

"Φίλε, κλέβεστε; Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνει; Θα σας πάρουν από πίσω και οι δύο οικογένειες, θα σας ξεκληρίσουν, θα σας σκοτώσουν!"

"Μην τα κάνεις τόσο δραματικά τα πράματα, γιατί δεν είναι. Λοιπόν πρέπει να κλείσω.Α! Πάρε σε κανένα ξενοδοχείο και κλείσε μου ένα δωμάτιο για το βράδυ. Και πες μου σε ποιο έκλεισες. Άντε γεια" 

 Κλείνω το τηλέφωνο και γυρνάω προς την μικρή μου.

"Είσαι καλά εκεί πίσω;" ρωτάω και της πιάνω το χέρι

"Θα πάμε στον Άγιο;" ρωτάει περίεργη

"Μόνο για λίγο, να κόψω εισιτήρια για Σαντορίνη, να κάτσουμε εκεί λίγο καιρό. Ή όπου αλλού θες."

"Αχ Γιώργο. Αν είμαι μαζί σου δεν με νοιάζει που θα πάμε"

   Η διαδρομή δεν ήταν και η πιο ευχάριστη μες στα μαύρα  μεσάνυχτα, αλλά ένιωθα από πίσω μου την Ηλιάννα να έχει αποκοιμηθεί ήσυχα στον ώμο μου και ηρεμούσα κι εγώ. Την σκούντηξα απαλά μόλις μετά από κάμποση ώρα φτάσαμε στην πόλη. 

"Μωράκι μου... φτάσαμε, ξύπνα" της λέω σιγανά.

Ilianna's P.O.V

 Τον νιώθω να με μεταφέρει μες στην αγκαλιά του, με τα γερά του χέρια να με στηρίζουν και επιτέλους νιώθω ασφαλής. Με απιθώνει απαλά και προσεχτικά πάνω σε ένα πολύ μαλακό κρεβάτι και ανοίγω τα μάτια μου. 

"Α, τώρα ξύπνησες μουσίτσα;"

"Εμμμ..."

"άμα σε  πιάσω στα χέρια μου..." 

"Μα είμαι ήδη στα χέρια σου..." λέω αργά και σιγανά.  

"Ηλιάννα.." η φωνή του ακούγεται βραχνή

"Θέλω να σου κάνω έρωτα" λέει και με κοιτάζει κατάματα

"Κάντο τότε" απαντώ μονολεχτικά.

  Τα ρούχα μας εξαφανίζονται γρήγορα και η αγωνία με κατατρώει.  

"Ε...Γιωργο.."

"Μμμμ.." 

"Σταμάτα λίγο σε παρακαλώ.." λέω απαλά καθώς εκείνος φιλάει το γυμνό μου στήθος

"Τι είναι;"

"Αυτό που εμείς....πάμε να κάνουμε......εγώ δεν...δεν το 'χω ξανακάνει"

"Α, εσύ....δεν.....και τώρα δεν θες να..."

"Δεν είναι αυτό απλώς..." 

   Σκύβω και τον φιλάω με πάθος. Θέλω να το ζήσω αυτό μαζί του. Με αγγίζει ξανά προσεχτικά από την μέση μου, απαλά, σαν να φοβάται μην το σκάσω μέσα από την αγκαλιά του. Από το στήθος μου κατεβαίνει και με αγγίζει με τα ζεστά του χείλη στην κοιλιά μου και ύστερα πιο χαμηλά ανάμεσα στα πόδια μου. Ξαφνικά τρελαίνομαι. τεντώνομαι ανατριχιάζω με τα παιχνίδια που παίζει η γλώσσα του πάνω στο κορμί μου, χάνω τον έλενχο του σώματος μου και γίνομαι πηλός στα χέρια του, για να με φτιάξει όπως εκείνος ξέρει, 

  Νιώθω την βιασύνη του, ένα πρωτόγνωρο πάθος, και μία άγνωστη αγριάδα που μ'αρέσει και με ανάβει. Αργά και βασανιστικά μπαίνει μέσα μου και εγώ χάνω ολόκληρο τον κόσμο κάτω από τα πόδια.Ο ρυθμός του γίνεται πιο γρήγορος και τρελαίνομαι, νιώθω χίλιες φλόγες να με καίνε, να με τελειώνουν  και ταυτόχρονα πετάω προς τον παράδεισο. Φτάνουμε στην αποκορύφωση μαζί και τον κοιτάζω κατάματα όσο διαλύομαι και συναρμολογούμαι ξανά γύρο του.