απαγορευμένα χάδια

κεφάλαιο 18

 ilianna's P.O.V.

  Ξυπνάω από τις αχτίδες του απογευματινού ήλιου που τρυπώνουν μέσα από τα στόρια του παραθύρου και πέφτουν κατευθείαν στα μάτια μου. Γυρίζω το κεφάλι μου και αντικρίζω την Ευτυχία  να έχει κουλουριαστεί δίπλα μου και να ανασαίνει βαριά από τον βαθύ ύπνο. Το μικρούλι μου, αθώο, άμαθο, αγαπησιάρικο κοριτσάκι μου. 

  Τεντώνομαι προσεχτικά για να μη την ξυπνήσω και αφού με τα χίλια ζόρια σηκώνομαι από το κρεβάτι, την σκεπάζω καλύτερα και τριγυρνάω στο δωμάτιο προσπαθώντας να συντονιστώ. Κοιτάζω το κινητό. Έξι περίπου, και αναρωτιέμαι πως κατάφερα να κοιμηθώ τόση ώρα το μεσημέρι. Από το σαλόνι ακούγονται φωνές, αλλά δεν παραξενεύομαι γιατί στο σπίτι έχουμε μαζευτεί ολόκληρη η υφήλιος. Κάτι μυρίζει κέικ, προφανώς η Αγγελική βαριέται, και είπε να καταπιαστεί λίγο με τα κουζινικά γιατί η Εύα δεν το 'χει και πολύ...

 Περνάω από τους ώμους μου την φαρδιά μου ζακέτα που φοράω μέσα στο σπίτι και βάζω αργά τις παντόφλες μου...οι ρυθμοί μου είναι ακόμη αργοί... Βγαίνω από το δωμάτιο και κάνω να κατέβω τις σκάλες αλλά ξαφνικά ακούω μία γνώριμη φωνή. ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ.  

  Πολλά συναισθήματα και σκέψεις περνάνε ταυτόχρονα από το μυαλό μου αλλά ευτυχώς οι σκάλες έχουν θέα στο σαλόνι και ο Γιώργος από εκεί που κάθεται δεν μπορεί να με δει, ο Θάνος μπορεί βέβαια αλλά ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει την παρουσία μου έτσι κάθομαι και ακούω ταραγμένη, με μία μεγάλη προσπάθεια να μην αναπνέω δυνατά και ένα αδικαιολόγητο σφίξιμο στο στομάχι.

"Σαν να την είδα Θάνο! Είμαι σίγουρος. Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι....Και το ίδιο αυτοκίνητο!"  φωνάζει αγανακτισμένος, και ευγνωμονώ τον θεό που έχωσα το σκατοάμαξο στο γκαράζ... 

"Σύμπτωση θα 'ταν." Λέει αμήχανος ο Θάνος αλλά ευτυχώς το κρύβει καλά,δεν το έχω και σε πολύ να τον στραγγαλίσω μόλις και όταν τελειώσει αυτό το γελοίο θέατρο εδώ μέσα. 

 "Λοιπόν, σε λίγη ώρα θα 'ναι έτοιμο και το κέικ!!" λέει η Αγγελική, ρίχνει μία ματιά πάνω σε εμένα, προσπαθεί να μην δείξει ότι έχει φρικάρει με την κατάσταση, και κάθεται στον καναπέ. Οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονται απότομα...

"Να σου πω, την είδα και όνειρο χθες..." συνεχίζει απτόητος ο Γιώργος.... Ε, ΜΑ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΚΙ ΟΛΑΣ! Από εδώ το πάει από εκεί το πάει....Που με βλέπει και όνειρο....

"Και τι σκοπεύεις να κάνεις με την Μαριλένα;" ρωτάει ο άλλος ο έξυπνος και καταλήγω στην απόφαση ότι αν τον πετάξω σε κάνα πηγάδι στο χωριό θα το απολαύσω περισσότερο από το να έχει έναν γρήγορο θάνατο...

"Σαν τι να κάνω δηλαδή; Τον λόγο που δημιουργίθηκε αυτή η σχέση τον γνωρίζεις καλά... Η Ηλιάννα μου είναι μακριά και εγώ πρέπει να βάλλω σε μία τάξη το μυαλό μου και την ζωή μου αφού δεν τα κατάφερα με τα αισθήματα.." αναστενάζει και η καρδιά μου είναι έτοιμη να σπάσει σε χίλια κομμάτια!

Πριν προλάβω να επεξεργαστώ την συζήτηση που εξελίζεται μπροστά στα μάτια μου, η μικρή μου καταιβένει αγγουροξυπνημένη με το αρκουδάκι της στο χερι και τρέχει στο σαλόνι, αφού εγώ δεν προλαβαίνω να  την σταματήσω και σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη ώρα να συναντήσω τα μάτια του.

"Θεία Αγγελική, θείε Θανάση! Είδα όνειρο το αρκουδάκι μου να μιλάει..!!!" λέει μισοτρομαγμένη και ξαναμμένη από τον ύπνο. 

 Στο σαλόνι όλοι έχουν πάρει μία έκφραση τρόμου, εκτός τον Γιώργο, και εγώ είμαι έτοιμη να πάω να αυτοκτονήσω... Τόσο καιρό την έκρυβα και για ένα μικρό λάθος.... 

"Ποιανού είναι αυτή η όμορφη μικρή;" ρωτάει ο Γιώργος και τα μάτια μου είναι υγρά...δική σου! θέλω να φωνάξω, μα ο λαιμός μου έχει κλείσει.

"εεε...ενός....γείτονα, μας την άφησε να την κρατήσουμε για λιγάκι" καλύβει την κατάσταση η Αγγελική και η καρδιά μου σπάει στα δύο όταν η Ευτυχία χαμογελάει στραβά και ο Γιώργος της χαμογελάει και αυτός. Μόνο ένας τυφλός δεν θα πρόσεχε την ομοιότητα...  

"Πως σε λένε εσένα;" ρωτάει η μικρή με ψιλή φωνή

"Γιώργο.." λέει εκείνος σαστισμένος και μοιάζει να 'χει χαζέψει, και λέει

"Να δες τα μάτια της αυτής της μικρής! Δεν μοιάζουν στην καρδιά μου;;;"

στρέφεται στον Θάνο και εκείνος δεν μπορεί να βγάλει λέξη.. η Αγγελική παίρνει την μικρή και πάνε στην κουζίνα με μία δικαιολογία μαζι με την Εύα που περιμένει μέσα και εγώ κλαίγοντας για άλλη μια φορά κλείνομαι στο δωμάτιό μου καθώς ο Γιώργος αναπολεί την αγάπη του...