Element Varisleri (Tamamlandı)

Bölüm 2

Okulun koridorundayım, zil çaldı ve öğrenciler dağılmaya başladı. Sıkıcı kalabalıktan sıyrılıp kendimi açık havaya bırakmak için can atıyordum, ancak adımımı atar atmaz bir anda hava kararmaya başladı; gökyüzüne baktığımda kara bulutların toplandığını gördüm, havanın kokusu bile değişmişti. Sanki mutluluk kayboluyordu. Bir anda etrafımdaki kalabalık yok olmaya başladı, sadece Emma ve Dan kalmıştı. İkisi de bir anda oradan ayrılmamız için beni kollarımdan çekiştirmeye başladılar. Onların beni çekiştirmesiyle arkama baktım ve gelenleri gördüm; bunlar onlardı, parti çıkışından sonra beni takip edenlerdi. Bu sefer iki kişiden fazlaydılar; siyahlar içindeydiler ve yüzlerinde maske vardı.
Bir anda Emma'nın çığlığı ile tekrar ona döndüm, onu yakalamışlardı. Dan beni kolumdan tuttu "Hadi kaçmalıyız dostum." diye daha sert çekiştirmeye başladı.

"Hayır, onu bırakamam!" 

Bir şekilde elinden kurtulup Emma'ya doğru koşmaya başladım. Aralarından birisi onu zorla götürmeye çalışıyordu. Emma adımı haykırmaya başladı ve ben ona yetişemiyordum. Dan'i de yakalamışlardı ve onu da diğer tarafa götürüyorlardı. İkisini aynı anda kurtaramazdım, zaten benim de etrafım sarılmıştı ve git gide yaklaşarak beni daha çok sıkıştırıyorlardı, kaçacak yerim kalmamıştı. Emma ve Dan adımı haykırıyorlardı ve sesleri git gide uzaklaşıyordu. Beni de yakaladılar ve onları benden uzağa götürmeye başlamışlardı ve o sırada kan ter içinde kâbusumdan uyandım ve beni takip eden adamların kesinlikle daha kötü bir olayın başlangıcı olacaklarını anladım. İçimde yine o his belirdi ve o adamların yakınımda olduğunu anladım; yavaşça yataktan çıktım, dışarı da onları görebilir miyim diye odanın penceresini açtım. Bir yandan sokağa göz ucuyla bakınırken bir yanda da dışarıdaki temiz havayı içime çektim. O sırada bulmayı umduğum şeyi sokağın köşesinde gördüm, orada resmen beni bekleyen bir adam vardı. Karanlıktan yüzünü seçemiyordum ama bariz bir şekilde bizim evi izlediği belli oluyordu. Bu adam uyumuyor muydu ki, bu saatte kim bizim evi izliyordu? Beni görünce sol tarafa doğru yürümeye başladı. Saate baktım 04.35'ti. Kim bilir ne zamandır beni bekliyordu ve bunun sebebini öğrenmem gerekiyordu. Bu merak beni yapmak istemediğim şeyler yapmaya zorluyordu.
Odamdan çıkıp yavaşça aşağı indim, üzerime hırkamı alıp olabildiğince sessiz bir şekilde ayakkabılarımın bağcıklarını bile bağlamadan evden çıktım. Durduğu yöne baktım ve beni hala bekliyordu, ona doğru yürümeye başlayınca o da onu takip etmemi istercesine ilerlemeye başladı. Bu yaptığım yanlıştı, eve geri dönmeliydim ancak ayaklarım geri gitmiyordu, çünkü onun kim olduğunu ve benden ne istediklerini öğrenmek istiyordum. Adımlarını hızlandırmıştı ve ben de ona yetişmek için adımlarımı hızlandırdım. Bir anda arkamdan da ayak sesleri gelmeye başlayınca refleks icabı dönüp arkamı baktım, arkamda da beni takip eden biri vardı. O anda yaptığım hatanın boyutunun farkına vardım, dışarı hiç çıkmamalıydım. Ne kadar aptalım, bile bile tuzağa atladım.

Bir şekilde onlardan kurtulmam lazımdı. Önümdeki adam yürümeye devam ediyordu. Sağıma çıkan ilk sokağa saptım, sonra koşarak soldaki sokağa girdim ve yolu mu kaybettirmeye çalıştım. Eve dönemezdim, orada da beni bekleyen birilerinin olduğundan şüpheleniyordum. Sürekli arkama dönüp geliyorlar mı diye kontrol ediyordum ve evet geliyordu. Sayıları artmıştı, önümde ve arkamda ikişer kişi bana doğru geliyordu. Bu sokağa sapacağımı nereden anlamışlardı bilmiyorum ancak beni kıstırmayı başarmışlardı. Beni yakalayacakları barizdi, demek ki gördüğüm rüyanın bir anlamı vardı ve bir uyarıydı. Etrafa bakındım, sağımdaki evin bahçesine bodoslama daldım ve bahçenin sonundaki çitlerden atlayıp sokağa çıktım. Olamaz, bu bir şaka olmalı. Daha demin arkamda olan adamlar şimdi nasıl önüme geçmişlerdi?

Nefes nefese kalmış bir şekilde "Kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz?" diye bağırmaya başladım.
Pis pis sırıtıp "Gücün" dedi. Gelen sesi tanıyamamıştım, zaten maskeden dolayı sesin tonu da bir değişik geliyordu.
"Gücüm mü, ne gücünden bahsediyorsun?"