Tell Me I 'm Pretty|| Larry Stylinson [#2]

60 Gün önce

 Harry titreyen bedenini banyo zemine bırakırken ağlamasını durdurmayı denedi. Sakinleşmeyi ve bitmesini bekledi. Fakat acı durmadı. Sesler susmadı. Harry de ağlamaya devam etti. Uzun zaman sonra, ilk kez panik atak geçiriyordu ve içince olduğu bunalım ile beraber aldığı dozları arttırmıştı ve tabii ki bu da atağı tetikleyen şeylerden biriydi.

Titreyen ve üşüyen yarı çıplak bedenini sarmayı denedi. Soğuk banyo zemininde yatarken bacaklarını karnına çekerek rahatlamaya çalıştı. Fakat işe yaramadı, hiç yaramazdı. Beyninde dolaşan ve kendisine ne kadar değersiz olduğunu hatırlatan fısıltılar çığlıklara dönüşüyordu. Başında ki ağrının aniden tekrar şiddetlenmesi ile acı dolu bir çığlık attı. "DUR!" Ellerini alnına dayadı. "DUR LÜTFEN, DUR!"

Ellerini alnından çekip sağ eli ile sol kolunu tuttu. Tırnaklarını derisine geçirirken karnının acı içinde kasıldığını hissediyordu. Sesi kısılana kadar bağırdı. Acısını içinde tutmayı denemedi bile. "Yalvarırım dur..." Acı dolu hıçkırıkları arasından beynindeki çığlıkları susturmak istedi. O sadece insandı. Kimse tarafından sevilmeyen, kimse tarafından umursanmayan, zorbalığa uğrayan ve aldatılan bir insandı.

"Harry?" Harry kendisine seslenildiğini belli belirsiz duydu. "Harry içeride misin?" Zayn 'in sesine benziyordu fakat bunu ayırt edemeyecek kadar kafası bulanıktı. "Dostum sen iyi misin, çığlık attığını duydum." Harry çığlık atmıştı. Çünkü az önce panik atak geçiriyordu. Bedeninde tekrar titreşimleri hissettiğinde ve nefesi daraldığında gözleri yaşlarla doldu. "Harry, kardeşim iyi misin?"

Harry ağzından bir hıçkırık kaçırdığında Zayn 'in sesi sertleşti. "Harry kapıyı aç, hemen." Fakat Harry konuşamıyordu bile, nasıl kapıyı açabilirdi? "Harry hemen kapıyı aç!" Zayn bağırdığında karnında oluşan kasılmalar şiddetlendi. Fısıltıları tekrar duyabiliyordu. Sesleri gittikçe artıyordu. "Sana zarar vermem Harry, asla vermem" Louis 'nin sesine benziyordu. Yalancı, diye düşündü Harry. Bana zarar verdin sen.

"Yanıma gelebilirsin Harry, sana bir şey yapacak değilim." Harry fısıltıların Louis 'ye ait olduğunu fark etti. Louis 'in sesiydi. Daha önce de onlar Louis 'ye mi aitti? O mu fısıldıyordu kulağına? "L-Louis?" zorlukla çıkan sesi küçük banyoyu doldurduğunda Zayn konuştu. "Dostum, benim Zayn. Lütfen kapıyı aç." Harry fısıltıların çığlıklara dönüştüğünü hissetti. Beyni seslerle doluyken Zayn kapıya vurdu.

"Hayır, hayır durun lütfen." Acı içinde konuştu genç adam. "Lütfen dur, dur artık." Zayn endişe ile kapının arkasından bağırdı. "Harry hemen kapıyı aç!" Fakat Harry bunun yerine çığlık attı. Acı dolu ve oldukça yüksek sesli bir çığlık... O çığlık atmaya devam ederken kapıya birkaç vuruş daha yapıldığını duydu. Sonrasında gelen kırılma sesi ile beraber Zayn içeriye daldı. Genç oğlanın soğuk zeminde, karanlıkta, üstünde sadece iç çamaşırı ile büzülmüş şekilde ağlıyor olduğunu gördü. Ona baktığında gördüğü Harry değildi. Onun Harry 'si böyle değildi. Bu genç adam korkmuş bir kemik torbasıydı sadece.

"Lütfen sustur onları Zayn lütfen..." Zayn onun yanağını okşadı. "Tamam, tamam güzelim dayan, sana söz veriyorum seni bir daha kimse rahatsız etmeyecek..."