Jij bent van mij

Hoofdstuk 5

Nog steeds liggen we samen in het bed van Wolfs. Ik hoorde net een kamerdeur hiernaast dichtgeslagen worden, dat zal Frank zijn geweest. Niet  dat het mij uitmaakt. Het is zijn eigen schuld. Had hij maar niet zo overdreven moeten reageren en me moeten vertrouwen. 'Vind jij het terecht dat Frank zo jaloers is?' Oh shit wat doe ik nou? Ik kon er niets aan doen. Het floepte er gewoon uit. 'Dit is goed Eva, zo weet je hoe Wolfs er tegenover staat.', stelt mijn stemmetje me een soort van gerust. 'Ja', zegt Wolfs. 'Waarom dan?', ben ik toch wel benieuwd. 'Omdat...' Zegt hij met een zucht, maar een vervolg lijkt er niet te komen. 'Ja, omdat...?', vraag ik ongeduldig. 'Omdat hij ook ziet hoe ik naar je kijk. Jij bent de mooiste vrouw die ik ooit heb gezien, van binnen en van buiten.' Ik krijg de tranen in mijn ogen als hij deze woorden uitspreekt. Ik heb me nog nooit zo bijzonder gevoeld. Dit is zo lief. Ik kijk op en Wolfs haalt met zijn duimen de tranen van mijn gezicht. 'Ik wil jou Eva en ik zal niet opgeven totdat ik jou heb. Totdat ik kan roepen dat jij mijn prachtige vriendin bent. Ik zal ervoor vechten om jouw hart te veroveren, ten koste van alles. Ook al zal dat betekenen dat ik Frank dan kwijtraak. Het enige wat ik wil, is jou. Jij bent het enige dat ik nodig heb om gelukkig te zijn. Ik met jou aan mijn zijde. En dan niet alleen als mijn werkpartner, ook als mijn echte partner. Al is dat het laatste wat ik doe. Ik wil jou en dat zal ik nooit opgeven, nooit.' De laatste paar tranen veegt Wolfs van mijn gezicht en ik knuffel hem stevig. Mijn hoofd ligt weer op zijn borst en ik denk na over wat Wolfs net allemaal tegen mij gezegd heeft. Ik kan het niet geloven. Hij wil mij. Van alle vrouwen die hij kan krijgen, wil hij mij. Hij zei het zo lief. Hij is zo romantisch. Zoiets zou je dus nooit van Frank kunnen verwachten. Hij zou gewoon 'ik hou van je' zeggen en het is klaar. Maar Frank is ook wel weer heel erg lief en betrouwbaar. Hij was er in de periode dat ik iemand nodig had. Ik hou heel veel van hem, alleen ben ik niet meer op hem verliefd. Maar ik kan niet zomaar tegen hem zeggen 'joh het is over, de mazzel.' En waar zou ik dan heen moeten en dan zou ik hem zoveel pijn doen en dat gun ik hem nou ook weer niet. Na alles wat hij voor me heeft gedaan kan ik hem toch niet dumpen? Dat kan ik hem niet aandoen. Met deze vragen die door mijn hoofd spoken val ik in een diepe slaap.

Als ik wakker word kijk ik recht in de o zo mooie blauw/grijze ogen van Wolfs. Een glimlach breekt door op zijn gezicht. 'Hee', zeg ik. 'Goeiemorgen.' Oh hij heeft echt een sexy ochtendstem. Wat is er in hemelsnaam niet perfect aan deze man? de man die nu naast me in bed ligt, de man waar ik vannacht mee heb geslapen, de man die mij gisteravond zijn liefde voor mij zo'n beetje heeft verklaard. 'Heb je lekker geslapen?' 'Ja', antwoord ik licht blozend en verlegen. 'Jij?' 'Met jou naast me zou ik op een spijkerbed nog lekker slapen.', antwoord hij. Ik schiet in de lach en kijk naar de klok. 'We moeten eruit. Mechels wacht.' 'Nee, blijf nog ff bij me liggen', smeekt hij terwijl hij me aan mijn arm terugtrek. Daar heb ik natuurlijk helemaal geen problemen mee. Na nog een kwartiertje gelegen te hebben moeten we er toch echt uit. 'Kom ouwe', trek ik de dekens van ons af en geef hem een tik op zijn buik. 'Wat zei jij daar? Noemde jij mij nou ouwe?' Ik sta net op als ik twee armen om mijn middel voel. Hij trekt me terug op bed en gaat bovenop me zitten. 'Wolfs ga van me af', gil en lach ik tegelijk. Dan begint hij me te kietelen. Dat ook nog. Ik begin harder te gillen en vraag hem te stoppen wat hij natuurlijk niet doet. 'Wat krijg ik dan?', vraagt hij dan. 'Wat wil je?' 'Een kus.', zegt hij. 'Ja dag, ik heb gewoon een vriend hoor.' 'Is dat de enige reden waarom je het niet zou doen?' Op dat moment gaat de deur met een zwaai open. Frank staat in de deuropening en kijkt ons raar aan. Waarom moet hij ons nou weer komen storen? Alhoewel hij me nu wel redde want anders had ik moeten zeggen tegen Wolfs dat dat inderdaad de enige reden was en dan zou hij zich nog beter gaan voelen. Dan zou hij weten dat ik hem ook wil. Dat ik hem alleen geen kus wilde geven omdat ik nog een vriend heb. Dus bedankt Frank. Ik zie de teleurstelling in Franks zijn ogen. Hij loopt weg en rent de trap af. 'Ik ga even met hem praten.', zeg ik en geef Wolfs een kus op zijn wang. Ik laat Wolfs glimlachend in zijn kamer achter en ren naar beneden. 'Heb je bij hem geslapen vannacht?' Ik zie dat Frank grote wallen onder zijn ogen heeft. Hij was al niet de knapste en nou al helemaal niet meer. 'Ja, alle andere kamers zijn bezet.' Ik zie dat hij het nu iets beter begrijpt, een soort opluchting. 'Het spijt me Eefje van gisteren, ik moet je vertrouwen. Ik hou van je en ik wil je gewoon niet kwijt.' 'Hee, je raakt me toch ook helemaal niet kwijt, ik hou ook van jou.' Dit lijkt hem toch wel een beetje gerust te stellen. Ik geef hem een kus en loop richting de trap. Ik draai me nog even om en zeg: 'het komt wel goed Frank.' Hij glimlacht terug en dan loop ik naar de auto waar Wolfs al zit te wachten. Als we even onderweg zijn vraag Wolfs ineens: 'Is het weer goed tussen jullie?' Ik kijk naar hem maar hij houdt zijn ogen kaarsrecht op de weg gericht. 'Ja', zeg ik zachtjes. Ik zie dat hij even naar beneden kijkt maar zich snel weer herstelt en zich op de weg richt. Hij vindt het jammer. Hij is teleurgesteld. Ik ook?