Jij bent van mij

Hoofdstuk 3

Nadat alle vaat uiteindelijk ook in de kasten waren beland, gaat mijn telefoon over. 'Met Eva', neem ik op. 'Goedenavond Eva, Mechels hier.' Als ik de naam Mechels hoor kijk ik naar Wolfs die met twee handen op de tafel naar voren leunt. Hij lacht kleintjes en als mijn ogen de zijne vinden geeft hij me een knipoog. 'Eva, ben je daar nog', hoor ik vanaf de andere kant van de lijn. Dit was echt gênant. Ik werd gewoon afgeleid, ook al wist zij dat niet. Ik weet het wel, ik werd afgeleid door Wolfs. Men, wanneer houdt dit ooit op. 'Zou je nog even naar het bureau kunnen komen en neem Wolfs met je mee alsjeblieft.' 'Waar gaat dit over?', vraag ik. 'Dat horen jullie zo maar ik zou jullie niet 's avonds laten komen als het niet belangrijk zou zijn.' 'Ja dat begrijp ik, we komen eraan.' Ik hang op en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak. 'Met WE bedoel je jij en ik hoop ik?', vroeg Wolfs met zijn vinger wijzend van mij naar hemzelf. 'Ja, dat bedoel ik ja', antwoord ik met een klein glimlachje. In tegenstelling tot bij mij vormt zich op Wolfs' gezicht een hele grote glimlach. 'Yesss', roept hij keihard met zijn armen in de lucht gestoken. 'Niet zo hard joh, zo horen ze je op het bureau nog'. Ik loop naar de trap met Wolfs achter me aan. Ik kan nog net naar boven roepen en Frank melden dat we naar het bureau moeten voordat Wolfs me aan mijn arm de deur heeft uitgesleept.

De autorit was weer zoals altijd gezellig. We zongen keihard mee met onze favoriete liedjes. We lopen de kantoortuin binnen en worden meteen door Mechels geroepen. 'Ga zitten', begint ze. 'Ik heb een belangrijke en grote klus voor jullie als jullie besluiten het te doen. Jullie hoeven niet meteen antwoord te geven, maar ik wil het morgen middag uiterlijk horen.' Ik word nu toch wel een beetje nerveus. Wat heeft ze nou weer voor ons bedacht? Ze gaat verder: 'Luister, jullie weten dat drie weken geleden het landelijk team in de val is gelokt door Italiaanse maffia en dat zij een grote drugshandel aan het opzetten zijn. Eén van deze mannen hebben we te pakken gekregen en hij heeft gepraat. Veel gepraat. We hebben namen, adressen, schuilplaatsen, een aantal nummer en belangrijke informatie uit hem weten te krijgen. Wij weten nu dus ook wie er hoog in deze organisatie staan en we weten waar ze zich schuil houden. Maar het probleem is dat we geen bewijs tegen ze hebben. In ieder geval niet veel. Aan mij werd gevraagd of ik mensen van mijn afdeling goed genoeg inschat om deze mensen te pakken te krijgen. En ja ik zal maar even eerlijk zijn ik dacht natuurlijk meteen aan jullie.' Een lach vormt zich om haar mond. Ook Wolfs en ik lachen. Dit is toch wel een mooi compliment. 'Ik kan jullie natuurlijk niets verplichten, maar... Ik zou het heel mooi vinden als jullie deze uitdaging aangaan. Voor jullie is het ook weer iets nieuws, een nieuwe uitdaging, een nieuwe ervaring. Het zal ook erg goed staan op jullie CV.' voor het eerst dit gesprek trekt Wolfs zijn mond open. 'En wat wordt er dan van ons verwacht? Wat moeten wij doen?' 'Twee personen die heel hoog staan binnen de organisatie bevinden zich in een resort in Italië. Er is volgens de gearresteerde man nog maar één iemand die boven hen staat. Deze twee zijn nicht en neef van elkaar en schijnen een hele goede band te hebben. Ze gaan overal samen. De opdracht voor jullie is om zoveel mogelijk bewijs te verzamelen zodat wij onze Italiaanse collega's kunnen inlichten om ze op te pakken. Maakt niet uit wat, foto's, verslagen, gesprekken, filmpjes, getuigen, alles wat deze twee ook maar kan linken aan de aanslag is goed. En natuurlijk willen wij ook heel graag weten wie de persoon is die nog boven deze twee staat. Daar had ons arrestantje geen idee van.' 'En voor hoelang zouden wij daar dan moeten blijven?', ben ik toch wel nieuwsgierig. 'De eerste drie weken zijn geboekt maar het kan natuurlijk ook langer worden. Het zou ook fijn zijn als jullie de telefoonnummer van onze neef en nicht kunnen achterhalen. Wij willen namelijk wel graag weten met wie ze contact hebben en wat ze bespreken. Op deze manier zouden wij ook bij de baas terecht kunnen komen en ze zullen jullie natuurlijk wel eerst moeten kennen en vertrouwen voordat ze hun nummers aan jullie geven.' Minimaal drie weken, ik schrok er toch wel een beetje van. Zolang weg van alles, van huis, van Marion, van het bureau, van Frank. Ik weet niet of ik dat wel kan hoor. Maar aan de andere kant... Zolang weg met alleen Wolfs, niemand daar die ons kent, niemand die ons zal storen. Doe normaal! Je hebt Frank toch. Waarom ga ik dan liever weg met Wolfs dan dat ik bij Frank blijf? 'Omdat je verliefd bent op Wolfs', zegt een stemmetje in mijn hoofd. 'Niet', zeg ik. 'Wat niet?', kijkt Wolfs me verbaast aan. Oh shit dit zij ik hardop. 'Niets', zeg ik maar snel. 'Wat denken jullie ervan? Willen jullie er nog over nadenken of kan ik ze al bellen dat jullie het gaan doen?', vraagt Mechels ons. Ik draai mijn hoofd naar Wolfs die al naar mij keek met een lach op zijn gezicht. Nou die is in ieder geval erg enthousiast. 'Jij stiekem ook' Weer dat stemmetje. 'Ik denk dat we dat maar moeten doen', antwoord ik voor ons. Ik hoop dat ik hier goed aan doe. 'Wanneer moeten we vertrekken?', vraagt Wolfs. 'Overmorgen om vier uur vliegen jullie vanaf Schiphol naar Milaan. Morgen krijgen jullie nog uitgebreid informatie over wie deze mensen zijn en waar ze zich schuil houden.' We bedanken haar en zeggen gedag. Samen lopen we de parkeerplaats op. Opeens slaat Wolfs een arm om mijn schouder. Hij kijkt me aan en zegt met een big smile: 'Eef, wij gaan naar Milaan.' Ik lach terug. Nu ik er zo over nadenk heb ik er ontzettend veel zit in. Ik moet het alleen Frank nog even vertellen.