Jij bent van mij

Hoofdstuk 1

Eva

Ik loop de Ponti binnen en de heerlijke geur van bami komt mij alweer te gemoed. Met een grote glimlach op mijn gezicht loop in naar beneden. Daar zie ik ze al staan. De twee belangrijkste mannen uit mijn leven. Van de één hou ik heel veel en de ander is mijn beste vriend. We werken nu zo'n zes maanden samen en in die korte tijd is hij heel veel voor mij gaan betekenen. Eerst moest ik natuurlijk niets van hem weten, eigenwijs als ik was. Maar misschien was het ook wel gewoon zijn knappe kop die best wat arrogantie uitstraalde. Ik zag natuurlijk meteen dat hij niet van hier was. Maar uiteindelijk liet ik hem beetje bij beetje toe en zag ik in dat hij toch wel handig is. Intussen hebben we al heel wat zaken opgelost en worden we beschouwd als het 'koningskoppel' van het bureau. Ik vind het altijd wel mooi als andere ons zo noemen. Het voelt zo verbonden, met hem. Net zoals als hij of ik zeg: kom partner. Het voelt speciaal bij hem. Ik weet niet zeker of hij dat ook zo voelt en er ook zo over denkt. In ieder geval zijn we binnen de kortste keren dikke maatjes geworden. We zijn zo gehecht en gewend aan elkaar geraakt. We hebben een hele goeie band die niemand kapot zou kunnen maken. We kunnen ook echt alles van elkaar hebben. Soms denk ik wel is dat Frank jaloers is. Wolfs is namelijk nogal handtastelijk bij mij. Ik heb er wel is op gelet maar bij andere vrouwen doet hij dat niet. Nog zoiets waardoor ik met door met speciaal voel. En ik kan er altijd wel met hem om lachen als hij weer is zo dichtbij komt staan of op mijn kont slaat. Ik vind het helemaal niet erg, leuk zelfs maar volgens mij denkt Frank daar anders over wat helemaal niet nodig is. Hij weet toch ook wel dat ik van hem hou. Wat zeurt hij nou, alsof hij me niet vertrouwt. Ik kan me daar echt kapot aan irriteren. Dan zeg ik er weer wat van en wordt hij weer boos. Hij moet juist blij voor me zijn dat ik iemand als Wolfs in mijn leven heb, maar daar lijkt hij heel anders over te denken.

Ik sta nog steeds met mijn schouders leunend tegen de muur aan te kijken naar de twee in de keuken. 'Dat ruikt lekker', zeg ik dan toch maar als ik me realiseer dat ze veel te geconcentreerd met het eten bezig zijn om mij op te merken. 'Hee Eef', zeg Wolfs die ik een schouderklop geef als ik langs hem loop. Frank geef ik een kus. Als ik weer terug langs Wolfs door het krappe paadje tussen het keukenblok en het fornuis wil lopen, draait hij zich opeens om waardoor we heel dicht bij elkaar staan. Ik sta tegen het fornuis aangedrukt, maar hij lijkt niet weg te willen lopen. We kijken elkaar even diep in de ogen aan. Mijn god wat heeft die man toch mooie ogen. Op het moment dat ik erin lijk te verdrinken doet hij een klein stapje naar achter om mij er langs te laten. Ik heb alsnog niet veel ruimte waardoor ik toch met mijn heup zijn lichaam raak, maar dat is niet het enige dat ik voel. Hij laat zijn hand over mijn heup naar mijn billen glijden als ik doorloop. Als ik mijn blik nog even op hem werp terwijl ik verder loop, knipoogt hij naar me. Ik voel mezelf warm worden. Snel kijk ik naar beneden om mijn rode wangen te verbergen. Ik kijk op en zie hem dat hij met zijn mond een woord zegt zonder het hardop te zeggen. 'Schattig', playbackt hij met een grijs op zijn gezicht. Ik draai me snel om en loop naar mijn kamer. De deur doe ik op slot, even alleen. Ik kleed me uit en stap onder de douch. Hier kan ik alle problemen even van me afspoelen en nadenken. Vanaf de eerste dag dat ik hem zag doet die man wat met me. Ik kan het niet stoppen, ik kan er niets aan doen. Ik heb me nooit zo op mijn gemak bij iemand gevoeld, nog nooit zo... geliefd en welkom. Hij is er altijd voor me en wil me altijd helpen. Ja, hij is heel belangrijk voor me en ik denk zelfs dat ik van hem hou. Maarja, ik heb Frank. Mijn gevoelens zijn wel een stuk minder geworden voor Frank sinds ik Wolfs ken. Dan was ik de hele dag met Wolfs aan het werk en was alles zo leuk en gezellig en dan 's avonds is Frank er ook weer. Hij is gewoon zo anders. Eigenlijk een beetje saai. Soms heb ik gewoon wat meer spanning in mijn leven nodig. Spanningen die Wolfs mij wel bezorgt. Als hij me weer is aanraakt of zo'n opmerking maakt waar ik van moet blozen. Gewoon omdat hij het zegt en ik weet dat hij het dan over mij heeft, maar in de Ponti zijn die aanrakingen en opmerking wel wat minder omdat Frank er dan natuurlijk bij is, maar zo af en toe hebben we zo'n momentje zoals daarnet in de keuken. En erg vind ik het totaal niet.