Key-blood(END)

นักล่า...นาคี

"เจ้าชื่ออะไรหรือ..."นาคีถามคุณหมอจำเป็น

"เมล...."

"เจ้าพกยามากมายไปไหนมาไหนแบบนี้เสมอหรือ...เมล..."ชายหนุ่มถามปนหัวเราะแต่อีกฝ่ายกลับก้มหน้านำ้ตาหยดแหมะอีกครั้ง

"เอาละ!...คนของข้ามาแล้วข้าต้องไปดูแลเขายังไงก็ขอบใจเจ้านะ...เมล แล้วลูกผู้ชายเขาไม่ร้องให้กันบ่อยๆหรอกนะถึงจะเสียใจแค่ไหนก็เถอะ..."นาคีลุกขึ้นใช้มือตบบ่าใอ้หนูหน้ามอมเบาๆก่อนลุกขึ้นเดินไปหาเหล่านักล่าแวมไพร์ที่ทยอยกันกลับมาในลานกว้างหน้าหมูบ้าน

"มีใครเป็นอะไรไหมไทก้า...."นาคีถามขึ้นเสียงดัง

"คนของเราตายไปสามครับท่านนาคี...ที่เหลือก็บาดเจ็บไม่มากนัก แต่กระสุนพวกเราเกือบหมดครับ"

"งั้นเหรอ...ผู้คนของท่านล่ะหัวหน้า..."ชายหนุ่มหันมาถามหัวหน้าหมูบ้าน

"ก็ล้มตายไปหลายคนที่เหลือก็วิ่งหนีเตลิดเข้าป่าไป...คงต้องรอพรุ่งนี้ข้าถึงจะตอบท่านได้..."

"งั้นเหรอ...งั้นก็พักผ่อนกันก่อนเถอะถ้าใครบาดเจ็บก็ไปขอแบ่งยาจากเมลได้นะ...เขาคงยินดีแบ่งให้พวกเจ้า...ส่วนเจ้าไทก้าคัดคนของเราที่ยังพอมีแรงออกไปดูรอบๆบริเวณนี้กับข้าเผื่อมีใครต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วนรอจนรุ่งสางมันจะสายเกินไป...."

"ครับ...ท่านนาคี...."

........................................................

ร่างสูงเหลือบดูคนที่ก้าวเข้ามาในห้องก่อนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจยกยิ้มมุมปากก่อนเอ่ยทักทายแขกราวดีใจที่อีกฝ่ายมาเยี่ยม

"มิคาเอล...ไม่อยากเชื่อผู้สำเร็จราชการอย่างเจ้ากลับเจียดเวลาที่มีค่ามาหาข้าถึงที่นี่ได้...แปลกใจจริงๆ...."

"เลธี...เจ้าไม่ต้องมาตีหน้าซื่อเรามีเรื่องต้องพูดกัน...."

"หึ...เรื่องอะไรละ คนไม่มีความสำคัญอะไรอย่างข้ามีอะไรให้ท่านมิคาเอลลดตัวลงมาพูดด้วย...เรื่องคงไม่ใช่เล็กๆ..."

"เจ้าไปรายงานสภาสูงว่าคนของข้าละเมิดกฎ...เจ้ามีหลักฐานอะไร..."มิคาเอลถามเสียงลอดไรฟันมองหน้าขาวเรียบเฉยตรงหน้าอย่างเกลียดชัง

"เจ้าก็รู้ดีอยู่แก่ใจ...หมูบ้านในหุบเขาทางทิศตะวันตกถูกเผาชาวบ้านถูกฆ่าอย่าบอกนะว่าเจ้าไม่รู้...คนของเจ้าฆ่ามนุษย์เพื่อความสนุก...แล้วตอนนี้นักล่าแวมไพร์ก็ถูกส่งมาถึงแล้ว...และเมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้นปฎิเสธสิว่าเจ้าก็ไม่รู้..."

"รู้สิ...รู้ว่าคนของเจ้าไปขัดขวางคนของข้า...อีธานฆ่าคนของข้าไปถึงสามคนและเจ้าต้องรับผิดชอบเลธี.."

"รับแน่...เพราะสิ่งที่คนของข้าทำมันชอบธรรมดีอยู่แล้วไม่ผิดเลยสักนิด...อีธานไม่ผิดที่ขัดขวางคนของเจ้าที่ทำผิดกฎเพราะไม่งั้นเราก็จะเดือดร้อนกันไปหมด..."

"มันมีอะไรที่มากกว่านั้น...เจ้าก็รู้..."มิคาเอลกัดฟันพูดออกมาจ้องมองหน้าขาวๆที่เรียบเฉยอย่างโกรธจัด

"แล้วอะไรล่ะ...มิคาเอล..."

"ตอนนี้ข้าอาจจะยังไม่รู้แต่พวกเจ้าปกปิดข้าได้ไม่นานหรอก..."แล้วร่างผู้มาเยือนก็ก้าวปึงปังออกไปไม่เอ่ยคำลาตามมารยาทสักคำ

"ท่าทางทานมิคาเอลจะโกรธมากนะขอรับนายท่าน...."อีธานกา้วออกมาเอ่ยเบาๆเมื่อมองตามหลังแขกที่จากไปพร้อมอาการโกรธจัด

"ช่างเขา....ข้าทำในสิ่งที่ควรทำ...จากนี้มิคาเอลกับคนของเขาต้องหยุดการเคลื่อนไหวไปพักใหญ่จนกว่าสภาสูงจะเลิกเพ่งเล็ง...ส่วนเจ้าอีธานตามเขาให้เจอแล้วขัดขวางคนของมิคาเอลอย่าให้แตะต้องเขาได้..."

"ขอรับ...นายท่าน"