Muziek Is De Vlucht Uit Angst [2]

Epiloog

Ik staar naar mijn Angel ring. De zilveren diamantjes glinsteren in het licht dat van het podium af komt. "Het is gek," zegt Jolie die naar me toe buigt. "Band It is al bijna twee jaar geleden. Kijk waar we nu zijn." Ik kijk haar aan en knik. We hebben mega veel meegemaakt in die twee jaar. Zeker na de dag van mijn examenuitslag.

Adams is veroordeeld voor fraude. Hij bleek in de miljoenen euro's van ons te hebben gestolen en dit in aandelen te hebben geïnvesteerd. Rens, nu Tamara's man, heeft deze voor meer dan de nominale waarde verkocht, en dus dikke winst gemaakt.

Tamara is een recordlabel begonnen dat speciaal staat voor eerlijkheid en zelfstandigheid van artiesten. The Flying Angels waren de eerste die daar tekende, en ons nieuwe album was het eerste album dat RedRecords uitbracht. Dit album heeft weken op nummer een gestaan, en onze twee beste nummers "Dear Ex" en "Drown" zijn allebei goud geworden.

We zijn meerdere malen "Best Dutch Artist" geworden, en hebben ook "Best New Artist" in de wacht gesleept. Op diezelfde avond heeft mijn zusje ook Niall Horan binnengesleept. Ze zijn nu al een half jaar samen.

Over liefdes gesproken, Jolie heeft ook een vlam. De vonk sloeg over toen Eva en Jake onze video voor Drown op gingen nemen. Jolie en Jake hebben de leukste shipnaam ooit. Jaklie.

Zelfs Bibelot heeft een nieuwe man, een hele sterke. En dan moet ik weten, want hij heeft me namelijk op te Tower Bridge getild. Bibelot hem wilde bedanken toen ik in het ziekenhuis heeft hij haar uitgevraagd. En twee weken geleden heeft hij haar weer gevraagd. Alleen nu op een knie, met een ring.

Ik schrik op uit mijn gedachten door een pijnscheut in mijn buik. Ik glimlach even en leg mijn hand op mijn buik. "Rustig jij," fluister ik naar het kleine kindje dat ik mijn buik zit. Over minder dan twee maanden mogen Gerard en ik ons meisje op de wereld verwelkomen. Bandit.

Ik sla mijn arm om Jolie heen, en mijn ander om Bibelot. Ook Nynke komt in onze gebruikelijke kring staan. Dit is het laatste optreden voordat ik met zwangerschapsverlof ga, maar het is ook niet zomaar een optreden. Wij mogen de Brits openen. Ik plaats mijn hand, versierd door een verlovingsring en een Angelring, in het midden. "Meiden, we kunnen dit!" zeg ik bemoedigend. "Deze engelen gaan vliegen," lacht Nynke. Jolie knipoogt. "En heel de wereld mag het weten." Dan zakt het doek en het applaus begint. Wij kijken op en zwaaien naar het publiek. Mijn ogen vinden al snel het tafeltje waar onze mannen aan zitten, een voor een glimmen ze van trots. Een stem, met een veel te Brits accent, kondigt ons aan. Ik loop langs Bibelot naar mijn drumstel toe. Haar ogen glimmen van trots. Ze buigt naar me toe en fluistert dankbaar: "En dat allemaal dankzij die stomme luiers."