Facing The Legacy (FS # 1)

Kabanata XXXII

Nagising ako dahil sa walang tigil na pag tunog ng cellphone ko. Kinuha ko iyon at sinagot kahit na nakapikit pa ako. I felt Dylan moved at my side.

"Hello?" bungad ko sa tumawag pero mabilis din akong bumangon dahil sa naririnig ko sa background. My heart was pounding so fast. I felt my tears slowly flowing down my face.

"W-what did you say, JD?" I wish na mali ang narinig ko. I wish na mali ito dahil ang sakit sakit. I can't even move, I don't know what to do. Nanaginip pa ba ako?

"Ate! You need to go back! Grandma Ryle and Grandpa Luke.. Fuck! They got into an accident" napatakip ako sa bibig ko. I didn't heard it wrong. I felt someone hugged me from behind.

"O-kay..  Im going home" sabi ko at sinara ko ang cellphone ko. I hugged Dylan while my heart is shattering into pieces. Sa lahat ng mga lola ko ay ang pinaka close ko ay si Grandma Ryle, hindi ko na nakilala si Lola Ailee so siya na ang mostly naging close ko talaga. Jade and I are really close to her.

"We need to go home.. my granny.. my granny needs me" humikbi ako sa mga bisig niya. I can hear him telling me that everything will be okay. He is trying his best para tumigil ako sa pag iyak pero hindi ko kaya.

Umuwi kami, tahimik lamang ako sa byahe. He held my hand but I felt so numb. Wala ako nung mga panahon na kailangang kailangan ako ng lola ko. Oh gosh.. kumusta na kaya sila? I can't think properly. 

Mabilis din kaming nakarating sa hospital. Pinauwi ko na muna si Dylan, hindi rin makakabuti na makita siya doon. Ayaw man niya akong iwan ay nakiusap ako sakanya. He left without a choice. 

Dumiretso ako sa emergency room. Napatakip ako ng bibig ko sa nakita ko. Magkatabi ang bed ni Grandma Ryle and Grandpa Luke. Duguan sila at nakapalibot ang buong pamilya sakanila.

Lumapit ako at yinakap ako ni Jayden. I stared at them.. si Lola Ryle ay nakapikit, wala ng nakakabit na apparatus sakanya, I can hear Grandpa Luke barely talking. Lumapit ako doon at lumuhod sa harap niya. Hinawakan ko ang kamay ni Grandma Ryle at Grandpa Luke.

"I am sorry.. I am late" hikbi lang ako ng hikbi. Ang lamig na ng kamay ni Grandma Ryle, alam ko na kung bakit pero hindi ko magawang tanggapin. Grandpa Luke smiled at me, hinaplos niya ang mukha ko kaya mas lalo akong napahikbi.

"Remember to always follow your heart" sabi nito sa akin at tumango nalamang ako. Nakita kong itinaas niya ang kamay niya at tinuro niya si Tito Third at Tito Chand.

"I am letting the two of you handle everything now. Be the head of the family." sabi nito at tumango naman si Tito Third at Tito Chand.

Tumayo ako at lumapit sa mga pinsan ko. Yinakap ko sila dahil umiiyak na rin si Ate Pin. When I heard the beeping sound.. alam ko na non. Narinig kong inutusan ni Papu Nico ang mga nurse na ayusin na Grandma Ryle and Grandpa Luke. 

Naisip ko din naman dati na darating din ang araw na to. Even Papu Nico, Lomsie Tin and my other Grandparents will eventually face their time but I didn't know that it would be this so painful. 

Reality.. lahat ng tao namamatay. Make your life worth living. Tumingin ako sakanila, magkasama sila hanggang sa mamatay sila. Atleast I know.. in heaven, magkasama parin sila.

There will be forever in heaven.

Inayos na nila ang burol, kaming mag pipinsan ay nakaupo sa labas ng memorial park. I looked at Jackie and Jamelia who were crying in the corner. Lumapit ako sakanila at lumuhod sa harap nila. 

"Don't cry.. hindi magugustuhan ni Grandma and Grandpa kung ganyan kayo kalungkot." sabi ko at yinakap silang dalawa. Kami kami nalang ang pwedeng magdamayan sa mga oras na to,  I would do everything for them.