MY HUSBAND'S MISTRESS

MY HUSBANDS MISTRESS-CHAPTER 10

Jhane"s POV

"What happened?"

Hindi ko siya sinagot, tiningnan ko lang siya na parang siya na ang pinakaweird na taong nakita ko. So, he still cares? Akala ko ba ayaw niya sa bata? Akala ko ba problma lang ang baby na 'to?

Tinalikuran ko na siya at humiga, parang na drained nanaman ang lakas ko, masama ang loob ko sa kanya dahil wala siya nung kailangan ko siya, hindi siya macontact at hindi din nagrereply sa mga text messages na sinisend ko sa kanya.

He changed a LOT parang hindi ko na siya talaga kilala, I wonder why. Gusto ko siyang tanungin ng mga bagay na gumugulo sa isip ko pero natatakot naman ako sa mga bagay na pwede kong malaman.

"Kanina ka pa namin tinatawagan, muntik na malaglag ang baby niyo tapos wala ka pa ding kaalam alam? Anong klaseng lalaki-"

"Shut up!. Hindi naman ikaw ang kinakausap ko."

"At ako pa ngayon ang patatahimikin mo? for your information, ako lang naman ang n agdala sa asawa mo sa ospital when she's bleeding na dapat ikaw na asawa niya ang gumagawa!"

"Leave me alone. Please, leave me alone." Pakiusap ko sa kanilang dalawa, baka lalo lang akong mastress pag nagpatuloy pa ang pag aaway nila.

"Are you sure that you are fine alone?"

"Ofcourse, michelle, I'm fine alone. Sanay naman ako na laging mag isa." I cant help but show jarred how dissapointed I am.

Narinig ko ang pag bukas sara ng pintuan kaya unti- unti akong bumangon sa stretcher na kinahihigaan ko. Lalo akong nalungkot ng hindi ko makita si jarred. So, talagang umalis siya? Hindi man lang nagbigay ng paliwanag. I must be crazy! Pinaalis ko tapos hinahanap ko?

"Pupunta ako ng boracay, may project kasi ako don.May bagong hotel na dinedevelop."

"Okay.Gaano naman katagal?"

Kauuwi lang namin from hospital ay ayan na kaagad ang bungad niya sakin, do man Lang niya pinainit any pang -upo ko.

"Maybe 1 week, sandali Lang naman yun. papupuntahin ko nalang si mama dito para may kasama ka."

"Okay, I'll sleep now."

"Okay goodnight."

Jarred's pov.

Hindi ako manhid para hindi ko maramdaman na cold treatment ang binibigay sakin ni jhane mula pa kaninang umaga. But the hell I care! Mas maigi nga yun para hindi ako mahirapan na iwan siya. May bahagi pa din ng pagkatao ko ang nakukunsensya, pero mahal ko talaga si jullie kaya kong iwan ang lahat para sa kanya.

(phone ringing)

"Hello jullie? Can I invite you for a 1 week vacation at boracay? Tayong dalawa lang."

"Really? Hindi ba magtataka si jhane?"

"She wont. sinabi ko sa kanya na may project ako sa boracay. And she agreed kaya wala na tayong problema."

"Really love? I'm so excited. Mag peprepare nako. I love you love!"

And then she hang up. Napangiti nalang ako sa reaction niya, atleast may divertion na ko ngayong super stress ako.

I felt sorry for my baby, he/she might feel neglected when she grow up.

I will do everything para masabi ko na kay jhane na makikipaghiwalay na ko. Kahit pa masaktan siya, nothing wont stop me .