Past is the present

Chapter seventeen

"Leo!"

Muntik na kaming tumilapon sa sa unahan ng sasakyan kung hindi lang kami nakaseatbelt,dahil sa biglaang pagpreno nito. Tiningnan ko agad si Rafie sa backseat,she's still on her seat belt and seems to be fine. But her face is mad.

"Daddy! Can you be careful,paano kung wala tayong seat belt? Baka nasaktan na naman si mommy" tumingin ito sa akin "mom,are you okay?'

My heart is like melting,from madness to gentleness dahil sa concern na meron siya para sa akin,parang maiiyak ako na ewan. Tumango ako sa kanya para hindi na siya mag alala para sa akin.

"Baby ko,I'm sorry! Are you okay? May masakit ba? Oh god! I'm really sorry baby ko"

Kung kanina ay gulat siya,ngayon naman natataranta ito sa takot.

"I'm okay Leo"

"No you're not,alin ang masakit? Tell me baby"

Natutuliro na ito sa pagtingin sa akin kung may masakit ba sa akin o ano. Inabot ko ang kanyang mukha gamit ang aking dalawang kamay,pinaharap ko siya sa akin para matigil ito sa pagkatuliro sa lagay ko. Hinalikan ko ito sa labi ng matigil ito.

"Leopoldo! I am perfectly fine,shock but I am fine okay? Now relax,breath in and breath out" ginawa naman niya ang sinabi ko "that's right"

"T..tinawag mo akong Leopoldo?" manghang tanong nito.

Nangunot naman ang noo sa tanong niya.

"Oo bakit may angal ka? Leopoldo ang panagalan mo di ba? What's wrong with.

"Nothing"

Nang mahimasmasan na ito ay binalingan na naman ang anak na nanahimik sa likod.

"Rafie sa susunod huwag mo akong ginugulat sa mga sinasabi mo lalo na kapag nagdadrive ako and no boyfriend yet okay!"

"Whatever dad!...can we pick up Serena now? I missed her already,mom might be excited to see her too"

Iiling iling na bumalik ang atensyon nito sa pagpapatakbo ng sasakyan bubulong bulong pa ito.

"Now I know how it feels like when your daughter is growing up and she's sorounded by boys,manang mana sa ina"

I don't pay attention on what he is whispering,now that Rafie mentioned about her sister,bigla na naman ang pagsalakay ng kaba sa aking dibdib. Tulad noong nakaraang araw ng magkita kami ni Rafie.

A little version of Rafie popped into my head,a six years old little girl,running towards me. A clever one,talkative and pretty,mini Leo. Excitement filled my heart,like Rafie said. I wanted to see her now...

"Daddy I told you many times,sayo ako nagmana,magkamukha tayo eh"

"No! Mana ka sa nanay mo,matigas ang ulo niyo pareho"

"Eh bakit ikaw ang kamukha namin ni Serena? Kung kay mommy kami nagmana"

"Kasi mahal na mahal ako ng mommy nyo,kaya nong buntis siya sa inyong magkapatid halos hindi na ako palabasin sa bahay dahil pinaglilihihan niya ako"

"Anong connect dad?"

"Ah basta! Walang boyfriend until you turn thirty"

"Ewan ko sayo daddy"

Ano ba ito? Nalingat lang ako ng ilang sandali nagtatalo na naman sila?

"You listen dahil daddy mo ako,I know what's best for you.."

"Leo tama na yan,,,,,Rafie please honey tama na!"

"Yes mommy"

Tumahimik naman sila ng pagsabihan ko. Hindi ko alam kung paano maging ina at asawa,sana lang tama ang ginawa kong pagpigil sa kanila.

"I'm sorry baby"

Ginagap ni Leo ang kamay ko at pinisil ito ng kamay nitong malaya habang ang isang kamay ay nasa manibela. Nakatutok ang mga mata nito sa daan.

Kung siguro hindi ako tense sa pagkikita namin ni Serena ay nakisali na ako sa pagtatalo nilang mag ama.

"We're here" anunsiyo no Rafie na nakapukaw ng akong atensyon.

Tumingin ako sa labas ng makita na nasa tapat kami ng apartment ni Careen. What are we doing here? I looked at Leo.

"Si Careen ang ninang ng mga bata"

Unti unti ay nagpoproseso sa isip ko ang mga pangyayari ng mga nakaraang limang taon. The phone calls and video calls na madalas ay hindi nagtatagal dahil palaging may biglaang gagawin si Careen o hindi kaya ay makakarinig na lang ako ng ingay ng mga bata.

"Mommy,let's go inside,I'm sure matutuwa nito si Serena kapag nakita kang kasama namin ni daddy"

Så bilis ng kilos ni Rafie ay namalayan ko na lang na nasa tapat na kami ng apartment at binubuksan na ni Rafie ang gate papasok habang hawks pa rin ang kamay ko.

"Serena!.....Serena!....andito na si ate. ....I have surprise for you"

Walang sumasagot kahit ng makapasok na kami sa loob ng apartment.

"Serena! I'll count to three,kapag hindi ka pa bumaba dito,wala ng surprise for you...one....one and a half....two......two and....."

"Here na ate,I'm going down na po"

Mula sa itaas ay may naririnig kaming mga yabag. Sabay pa kami ni Rafie na tumingala,doon ay may mumunting mga paa ang lumitaw.

Maingat itong bumababa sa hagdanan. Bawat habang ay may pag iingat.

"Ate!....Ate ko!...."

Agad itong yumakap sa kapatid ng tuluyang makababa.

Napako ako sa aking kinatatayuan ng makita ang batang babae na humahangos na yumakap kay Rafie.

"What happened to your face Serena?"

Nakangiti itong humarap sa nakakatandang kapatid.

"I'm a Kuala bear ate!"

"Where's tita Careen?"

"I'm here people"

I don't know what to feel right now seeing my daughter painted her face like a kuala bear and seeing my friend painted her face the same as my daughter.

"Careen! Ano na naman ang ginawa mo sa anak ko?" Leo called out from my back.

"Sorry naman,pinagbigyan ko lang naman ang anak nyo,she saw it in the tv,natripan niya kaya ayan nagpaface pai...."

"Mommy?" She's look at me,the to Leo and Rafie "si mommy ate?" Rafie nodded

"Surprise!"