Kidnapped.(Greek)

Κεφάλαιο 16.

Κορίτσια πρίν διαβάστε αυτό το κεφάλαιο ήθελα να σας πω πως μέχρι τα είκοσι κεφάλαια θα εχω τελειώσει την ιστορία. Δεν την γράφω πλέον με όρεξη και μόνο στην σκέψη νιώθω άσχημα. Αλλά ανεβάζω όσο χάλια κι αν είναι τα κεφάλαια. Οι συμμετοχές εχουν πέσει δραματικά και οσες διαβάζετε ακομη ευχαριστώ..
*****

Πέρασε ενας μήνας από την αρχή των θεραπειών του Ian και είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Πλέον δεν έχει ίχνος τρίχας σε όλο του το σώμα και ίχνος ζωής στα μάτια του. Όλη μέρα κλαίει και παραπονιέται. Θέλει να φύγει λέει. Κουράστηκε. Ο Jason έχει να έρθει στο νοσοκομείο τρεις μέρες. Με το ζόρι μιλάει εδώ και έναν μήνα. Αν τον βλέπεις καταλαβαίνεις από τα μάτια του πόσο πονάει. Έχω έρθει πολύ κοντά με τον Ian και έχω δεθεί τόσο πολύ μαζί του που θα καταρρεύσω άν φύγει. Δεν θα το αντέξω. Τώρα κοιμάται και είναι τόσο ήρεμος. Ούτε φωνές, ουτε κλάματα, ούτε παρακάλια. Το χέρι του μετακινήθηκε στο δικό μου και άνοιξε ελαφρά τα μάτια του. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο επαναλαμβανόμενος ήχος απο τα μηχανήματα δίπλα απο το κρεβάτι του. Μου χαμογέλασε αχνά και χαμογέλασα. Ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του και μου έσφιξε λίγο περισσότερο το χέρι. Τόσο αδύναμος.
"Εευ.. Ηρεμησε.. " του είπα σκουπίζοντας το δακρυ του και έγειρε το κεφάλι του προς το άγγιγμα μου.
" Clarissa πες στα παιδιά να μην στεναχωριούνται. Πες στον Jason πως τον ευχαριστώ για ολα όσα έχει κάνει για εμένα και πως τον αγαπάω. " είπε με βραχνή φωνή. "Σας αγαπάω όλους και θα σας προσέχω." είπε και τότε ένας ενοχλητικός ήχος αρχισε να ακούγεται καθως τα μάτια του εκλειναν. Τα δάκρυα μου έτρεχαν ανεξέλεγκτα απο τα μάτια μου και τα ουρλιαχτά μου σταμάτησαν μόνο όταν ενας γιατρός ορμηξε κατα πάνω μου με μια ένεση στο χέρι του.

Ξύπνησα σε ενα κρεβάτι νοσοκομείου και ο Jason είχε ακουμπησμένο το κεφάλι του κοντά στα πόδια μου. Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα προς την πόρτα. Εκείνος με πρόλαβε και πριν βγω έξω αρπαξε το χέρι μου. Με εβαλε στην αγκαλιά του και η μονη λεξη που βγηκε απο το στόμα του έκανε την καρδιά μου κομμάτια. "Εφυγε. Η καρδιά του.. Δεν άντεξε." Τα μάτια του ηταν πρησμένα και κατακοκκινα. Τα δικά μου δάκρυα δεν σταματουσαν.
"Ει-είπε. " προσπάθγσα να μιλήσω μέσα απο τα δάκρυα μου." Είπε να... Να. Σου πω πως.. " ένας λυγμός έφυγε απο το στόμα μου και τα ποδια μου δεν με άντεξαν άλλο. Έπεσα στο πάτωμα με τα γόνατα μου και ο Jason γονατισε μπροστά μου." Πως σε αγαπάει και σε ευχαριστεί για όλα όσα έκανες.. Και πως.. " τα δάκρυα και οι λυγμοί δεν επέτρεπαν στην φωνή μου να βγει." Πως μας αγαπάει όλους, θα μας προσέχει και... " ο Jason πλεον με είχε κλείσει στην αγκαλιά του. Οχι για να ηρεμήσω.. Αλλα για να μην τον δω να κλαιει.. "Και να μην στεναχωριέστε.." είπα και ενας λυγμός βγηκε απο το στόμα του.. Σηκωσα το κεφάλι μου και τον φίλησα.
"Σσσς.. " ψιθύρησα. " Με σκοτώνεις Jason σε παρακαλώ μην κλαις." συνέχισα ακομα ψιθυρίζοντας. Το κλάμα του έγινε πιο δυνατό και το κράτημα του πιο σφιχτό.
"Αγάπη μου." ψιθύρισε μετά απο λίγη ωρα. "Clarissa." ξαναείπε και τον κοίταξα. "Πως με είπες;" είπα βουρκωμένα και κοίταξε το πάτωμα.
"Σε χρειάζομαι. " είπε και τον κοίταξα. Κι εγώ. Κι εγω τον θέλω. Τον τράβηξα πανω στο κρεβάτι και τον φίλησα. Ξεκούμπωσε το παντελόνι του αργά και έπειτα το δικό μου. Φίλησε απαλά την περιοχή μου και επαιξε για λίγο με τα δάχτυλα του.
" Jason τώρα. " είπα χαμηλά και εκείνος με φίλησε. Τον ένιωσα στην είσοδο μου και τον κοίταξα μέσα στα μάτια. Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και μπήκε σιγανά μέσα μου. Ένας γλυκός πόνος πέρασε το σώμα μου και πλέον ήταν ολόκληρος μέσα μου. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στα δικά μου. Τόσο στεναχωρημένος. Με φίλησε και αύξησε λίγο την ταχύτητα του. Φτάνουμε στην κορύφωση. Τελείωσα αναστενάζοντας το όνομα του και εκείνος όσο πιο πολυ πλησίαζε τόσο πιο γρήγορα πήγαινε. "Σ'αγαπάω." ψιθύρισε μόλις τελείωσε και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
"Συγγνώμη Clarissa. Δεν.. " είπε και σηκώθηκε απο πάνω μου." Δεν. " είπε ξανά και χτύπησε με το χέρι του το κουτελο του. Ντύθηκε και ακολούθησα τις κινήσεις του. Τον αγαπάω; Και τι είναι η αγάπη τελικά; Αν αυτό που νιώθω αυτή την στιγμή είναι αγάπη τότε τον αγαπάω οσο δεν εχω αγαπήσει ποτε κανέναν.
Βγήκε από το δωμάτιο και κατευθήνθηκε προς έναν διάδρομο που εγω δεν ηξερα.
Ανοιξε μια πόρτα και χάθηκε πίσω της. Άνοιξα την πόρτα και εγω και γυρισε να με κοιτάξει. Είμαστε στην ταράτσα του νοσοκομείου και εκείνος έχει στερεωσει το σώμα του σε ενα τειχακι.
"Συγγνώμη Clarissa δεν ήθελα να σε πιέσω.. Δεν ήθελα σε κάνω να νιώσεις άβολα.. " είπε και άναψε ένα τσιγάρο. Του έκανα νόημα και μου εδωσε κι εμένα ενα. Το εφερα στα χείλη μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Πέρασε αρκετή ώρα ώσπου κάποιος να σπάσει την ησυχία.
" Jason.. Δεν το αντέχω.. Δεν αντεχω στην ιδέα να μην του μιλάω ή να μην τον κοροιδεύω.. "είπα και ενα δάκρυ κυλησε στο μάγουλο μου. Κοίταξε μακριά προς την θάλασσα και εγνεψε σφίγγοντας το σαγονι του. Τόσο όμορφος..