My Crush, My Neighbor, My Husband?! (Herdenson Series #1)

40: Misunderstanding

Darryn's Point of view
--

Nang matapos ang klase ko dali dali akung lumabas para sa next subject ko. Classmate ko kasi si Dusty kaya excited akung maka tabi at makita sya. I really miss her already even though I always seen her everyday.

When I already in the room I seat at the back. I put my bag beside my chair para sa uupuan mamaya ni Dusty. Hinintay ko sya habang 'yung mga kaklase nya kanina sa subject nya ay nasa room na ngayon. Nag taka ako kasi wala pa sya. I glanced my twrist watch and it's already 9:20. Nakarating na 'yung professor namin pero walang Dusty ang pumasok sa pintuan.

What hell she is? I Asked myself.

I took my phone to text her pero pag unlock ko palang ng screen sa cellphone ko bigla syang nag text sa'kin.

From: My love

"Yeobo, sorry hindi ako makakapasok ngayon kasi may aasikasuhin akung importante. Kita nalang tayo mamaya sa next subject, ha? Love you mwaah!"

Nag salubong ang kilay ko habang binabasa ang minsahe nya sa akin. Gagawin? Ano kayang gagawin nya? Hays! Takte namiss ko pa naman sya pero wala pala sya. I guess mag sa.sacrife nanaman ako ng another one and half hour para makita ko sya ulit. Damn! I badly want to see her right now.

May ideya sanang akung aalis at mag skipped sa klase pero dumating naman agad 'yung professor namin. I cursed very hard at this moment.

5...10..20..30.. minutes..

Bakit ang tagal mag dismiss?! Nahawak ako sa sariling sentido. Hinagud ko iyon para kumalma ako.

"Mr. Herdenson are you okay?" napalingon ako bigla sa proffesor ko at 'yung mga classmate ko nag sipaglingon sa akin banda. Now of all the attention is in me. Wow!

Sabihin ko nalang kayang di ako okay, para mapuntahan ko na ang asawa ko? Miss na miss ko na kasi sya. Nakakainis naman kasi eh wala sya sa tabi ko.

"Honestly ma'am, I'm not really okay at this moment. Can I excused myself? I want to go to the Infirmary to take some medicine." Sana umubra. I badly want to go! Mamatay ata ako ng wala si Dusty sa tabi ko. Damn! I'm too much into her.

Nakita kung tumango ang matandang professor namin.

"Alright, go ahead." Yes!

Kinuha ko na ang bag ko then I straightly walk outside the door. I took my cellphone on my pocket and text her but ilang minuto na ang lumipas pero wala pa syang reply sa'kin. Where the hell is she now? I asked myself while walking at the corridor. I glance again my phone to check if she reply my text pero ni isang text wala akung nakuhang sagot. Tsk! Saan ba sya? Ganun na ba sya ka busy? Ni text hindi man lang ako nagawang replayan? What the hell?

Habang naglalakad ako may pamilyar na tinig akung narinig mula sa music room. Parang may nag tulak sa akin na puntahan iyon.

Dahan dahan akung naglakad para silipin kung sinong pamilyar na boses 'yung nagsasalita sa music room. Nang nasa tapat na ako ng main door ay agad akung pumasok. Nakita ko si Hunter habang umuupo sya sa harap ng grand piano. May kausap s'yang babae naka talikod ito. 

Gusto kung paniwalaan na hindi sya iyon. San hindi iyon si Dusty.

"Diba, marunong kang mag gitara?" Si Hunter habang kausap ang isang babae.

"Oo, pero hindi na kasi ako tumutugtug, nakakatamad na at saka pa sira narin 'yung gitara ko sa bahay kaya hindi ko masyadong tinutuonan ng pansin." pagkarinig ko ng boses ng kausap nya biglang may sumalpal sa puso ko. Nanalangin ako kanina nasa hindi sya iyon pero ito na, dinig na dinig ko mula sa dalawa kung tainga.