SIRRIMA AŞIK OLUR MUSUN? #Wattys2016

Bölüm 23 KIZIM BIRAKMA

"Berkan neden beni takip ettin?"

"Merak ettim nereye gittiğini."

"Sen güveni sarsılan birinin tekrar güvenebileceğini sanıyor musun?"

Son sözüm bu olmuştu. Anahtarı da eline tutuşturup yürümeye başladım. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var. Mesela kendimle yüzleşmeliyim. İnsanın kendine kendinden başka dostu olabilir mi? Olabilir belki ama benim olamaz. Benim gibi birinin sevgilisi de olamaz ki. İnsanın bir kere güveni gittikten sonra nasıl güvenebilir ki? Güvenemiyorum kimseye işte. Ve ben kimseye güvenemeyeceğim gibi. Asla bazı insanları affetmeyeceğim de. Annemi mesela. Neden affedebilirim ki? Nasıl affedebilirim. Ben şu an babam olmayan kişiye baba mı diyeceğim? Kardeşim olmayan kişiye kardeş nasıl derim ki? Babamın ölümünden 15 gün sonra insan nasıl evlenebilir? Annem var ama yok işte.

Arkamdan gelen adım sesini duyuyor ama arkamı dönmüyordum. Hızlıca kolumdan tutup kendine doğru çevirdi. Ve konuşmaya başladı.

"Hem canımsın, hem içi... Kötü birşey senin için yapmam, yapamam. Senin başına birşey gelmesinden korktum. "

"Babamın mezarına gidiyordum! "

"Kusura bakma. Bana anlatabilirsin herşeyini. Dinlerim. Ama böyle habersiz gitme. Nolursun..."

"Anlatsam herkes dinler ama ben yanımda dert ortağı istiyorum."

"Ben senin dert ortağın olurum."

"Sevgiliden dert ortağı olmaz. O senin kalbini feth etmiştir. Ama duygularını anlamaz. Çünkü herşeye aşk gözüyle bakar. Ama ben bir dost istiyorum. Tüm dostlarımı bıraktım. Kimse benden haber alamıyor. Kapattım tüm hesaplarımı."

"Sen benim ilk aşkım değilsin ama hep son aşkım kalacaksın. İnsanların son aşkı hem dert ortağıdır hem sevdiği. Hatta ailesidir, canıdır, ciğeridir. Herşeyidir işte. Sende benim hayatımda öylesin. Mesela aynı bileklikleri takalım. Aynı tişörtleri de giyebiliriz. Aynı takımı tutsak hiç fena olmaz. Sensiz bir dakikam bile geçmesin. Her yere birlikte gidelim. Her şeyi beraber yapalım. Ben annenle güne bile giderim. Hatta işte benim damadım desin. "

Biri bana sarılsa geçecek gibiydi. Öyle içten sarılmalıydı ki bana. Bir anne gibi ya da bir baba gibi hiç olmadı bir dost gibi. Omzu düşük kıyafetler giymeyi hep sevmişimdir. Omzumdan öpülmeye, omzumda bir baş yaslamalık yer bırakıp bir dost ya da bir sevgili olmak istemişimdir. Ama olmuyor değil mi? Bir şeyi ne kadar istersen o kadar olmaz. İnsan yarası yarasına denk geleni severmiş. Ben nasıl birini sevdim bilmiyorum. Her şeyi saklı. Hiçbir şey bilmiyorum hakkında.

"Benim annem yok."

"Kusura bakma. Bilmiyordum."

"Var ama yok."

"Seni sorularımla bunaltmak istemiyorum. İstediğini anlatabilirsin."

"Binelim arabaya da eve gidelim."

"Yok ben dönerim. Sen yoluna devam et."

"Yok. Biraz dinlensen iyi olur."

Birşey demeden arabaya doğru yöneldik. Benden önce arabaya yönelen kişi Berkan olmuştu. Şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturup kapıyı sertçe kapatıp anahtarı bana doğru sallamaya başladı. Elinden alıp arabaya yerleşip arabayı çalıştırdım ve eve dönmek için yola çıktık.

****

Kızım, bırakma! Unutma beni. Sakın pes etme. Korkma sakın hayattan. Baban gibi ol kızım. Kimseden korkma. Kalbinle karar verme sakın. Unutma sakın dediklerimi. Sen güçlü kızsın. Aynı baban gibi. Ben seni boşuna mı babasının kızı diye severdim? Bak bu sabahta güneşin doğduğunu gördün. Her şey için bir şansın var. Yeni bir gün her zaman yeni umutlarla başlasın hayatında kızım. İleride pişman olacağın şeyler yapmanı istemem. Fakat bazı şeylerden pişman olabilirsin. Onun için sana değer vereni tercih et. Başkalarının hayatını da sakın fazla kurcalama. Zararı sana dokunur. Olaylar hiç de senin bildiğin gibi değildir belki de. Bilirsin senin üzülmeni hiç istemem. Kendine iyi bak. Seni seven baban..."

"Baba!"

Bu nasıl bir rüyaydı? Rüyalar gerçekleri yansıtır. Aynı benim yaşadığım gibi. Babasız büyüyen her çocuk dokunduğu her tene aşık olabilecek kadar güvenebilir. Aynı ben gibi. Güveniyorum fakat bir süre geçtikten sonra herkeste kusur aramaya başlıyorum. Küçüklüğümden beri hep ortada kalmaya alıştım. Ama hep de beni babam kurtardı. Annemi babam affedebilir fakat ben affetmedim. Bir rüya bu kadar anlamlı olabilir miydi?

Akan gözyaşlarıma engel olamıyordum. Belki de akan yaşlar duygularımın birleşimiydi. Ağladıktan sonra gelen huzuru kimsede bulamamaya başlamıştım. Bir Cem Adrian şarkısına ihtiyaç duyuyordum. Kulaktan alınan sakinleştirici misaliydi. Her kelimesi, her cümlesi, her satırı... Tüm duygularıma tercüman oluyordu. Berkan'ın tabletini elime alıp kulaklığını da kulağıma iliştirip büyük bir hevesle şarkıyı arabaya başladım. Bu şarkı beni sakinleştiriyordu. Kısa bir süre içinde bulur bulmaz dinlemeye başladım.

Gelmiyorsa artık yardıma
Bir zamanlar ağladığın omuzlar
Soğumuyorsa kalbine akan kaynar sular

Tanıyamıyorsa artık gözlerin
Aynadaki şu sessiz ve yorgun adamı
Kurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular

Nefes alamıyorsan ,açıklayamıyorsan
Tutunamıyor , kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan..

Olsun , olsun varsın
Şimdi uyu.. Biraz uyu.
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan
Ve biraz uyu.

Durduramıyorsan artık adımlarını,
Hep aynı ıslak kaldırımlarda,
Sayamıyorsa parmakların geçen yılları,
Unutuyorsa artık ellerin,
Eskiden tuttuğu elleri,
Kayboluyorsa aklından tek tek isimleri..

Nefes alamıyorsan ,açıklayamıyorsan
Tutunamıyor , kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan.

Olsun , olsun varsın,
Şimdi uyu.. Biraz uyu.
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan,
Ve biraz uyu.

Olsun , olsun olsun varsın,
Şimdi uyu.. Biraz uyu.
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan,
Ve biraz uyu.

Sadece çocukken uyanıksındır bunu bil.
Her şeyin farkındasındır, her sese dönüp bakarsın.
Büyümek; uyumak ve unutmak gibidir.. Ve büyüklerin dediği gibi: uyuman gerekli büyümen için... Sağır ediyorsa sessizlik ve kör ediyorsa aydınlık, sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi yanı başında oturuyorsa yalnızlık, bu gece..
Hep aynı saatte kapını çalan bir düşman gibi bekliyorsa seni ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende, unutabilmek için hepsini biraz uyu...

Bir şarkı bu kadar mı duygularına işlerdi...

Gelelim bölüm sorumuza. Siz olsanız Berkan'ı mı yoksa Baran'ı mı seçerdiniz ve nedeni?