SIRRIMA AŞIK OLUR MUSUN? #Wattys2016

Bölüm 8 İLK GÖRÜŞTE HİSSETTİĞİM KADERİMSİN.

Ürkek titreyen bir ses tonuyla bağırıyordu. " Neredesin sen Alara. Nereye gittin? Kendi derdimi unutmamı sağlayan tek insandın. Daha yeni sana tutunmuşken beni nasıl ortada bırakabildin? Şimdi neredesin seni bulmadan bu ev kapısından asla girmeyeceğim. " Bu beni gerçekten seviyordu. Bu karşılıksız değildi. Bende ilk defa birine bu kadar güvenmiş ve sevmiştim. Ama şu an gidip beni aramasına ve beni merak edip en sonunda günler boyu aradıktan sonra mı çıkmalıydım yoksa şimdi mi? Ama benim canım onun canı yandığında daha çok yanardı. Zaman kaybetmeden hemen kalkıp ses yaptım. Ve arkasını döndüğünde göz yaşı ile gülümsemesi bir olmuştu. Ama ilk fark ettiğim o korku sonrasında sesim kendine gelmişti. Gelip bana sarıldığı zaman tüm stresim gidip yerini mutluluk almıştı.

Ağzımdan 2 kelime süzüldü.

"Beni bırakma! "

"Seni bırakmak hayatımda en son isteyeceğim şey."

Konuşamıyordum. İstesem de konuşamıyordum. Uzun süre sessizlik olduktan sonra anlamış olacak ki.

"Çabuk hastaneye gidiyoruz. "
Diye bağırması bir olmuştu. Hayır anlamında başımı salllasam da zorluyordu. İşaret parmağımı havaya kaldırıp 1 dakika anlamında gösterdiğim zaman bağırmaya başlamıştı.

"Konuşamıyorsun ve hala 1 dakika diyorsun çabuk hadi gidiyoruz. "

kendimi dışarı attığım gibi kapıya geldim. Hemen arkamdan gelip kapıyı açtı. Demin yukarı çıkarken kum torbası görmüştüm. Stresimi atmanın en iyi yoluydu. Hemen yukarı çıktım. Arkamdan çınlayan ne yapmaya çalışıyorsun sesini takmıyordum bile.

"Hey ne yapmaya çalışıyorsun? "

Yukarı çıkıp yumruk atıyordum. Ne eldiven takmıştım ne de kask. Uzun süre yumruk attıktan sonra stresimi atmıştım. Sinirim geçince de sesim gelmişti. Anırarak ağlıyordum. Ses bile çıkarmıyordu. Sonra sessizce yanıma gelip sarıldı. Bu çocuk çok farklıydı. Bir başkaydı bende yeri. Bazen ilk görüşte bilirsin o senin kaderindir. Bazen bir ömür ararsın hiç bulunmaz. O benim ilk görüşte hissettiğim kaderimdi.

"Lütfen ağlama."

"Abimle karşılaştım. "

"İstersen anlatma. "

Uzun süre her şeyi anlatıp içimi dökmüştüm. Onun kollarının arasında kendimi bulmak gerçekten inanılmazdı.

"Biz seninle sevgili olmayalım. "

"Nedenmiş o? "

"Sevgili olunca birbirimizin açıklarını aramaya başlar oluruz. Bırak aşık olmayalım. Beraber maça gidip küfür edelim mesela ya da beraber kek yapalım ya da beraber Play Station oynayalım ya da sahilde yatıp içelim hiç olmadı konsere gidip bağırıp çığıralım ama aşık olmayalım. 

"Aşk anlamayanlara acı verir. Biz birbirimizi anlıyoruz. "

Hiç bir şey diyememiştim. Sarılıp kalmıştım. Biz şu an neydik sevgili, arkadaş, kanka.... neydik yani? 

"Ben artık dışarı çıkamam."

"Nedenmiş o? "

"Abim diye bir felaket var ortada."

"Boşver abini. Ben varım senin yanında."

"Beni bırakma!"

"Beni seviyorum. Seven insan asla bırakmaz. "