ស្នែហ៍ឆ្លងភពសុបិន⚜️

⚜️ ប្រសិនបើខ្ញុំជានាងតើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ part15

បន្ទាប់ពីនិយាយចប់ពួកគេក៏នាំគ្នាចេញមកខាងក្រៅនិងប្រាប់ទៅបងៗកម្មករឲ្យសម្រាកថ្ងៃត្រង់ដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលថ្ងៃ
សុភាបាននិយាយទៅកាន់រម្យនាថា( មែនហើយអាហារខ្ញុំបានខ្ញុំបានកម្មង់គេឲ្យធ្វើរួចហើយព្រោះនៅពេលនេះខ្ញុំមិនទាន់បានទៅផ្សារនៅឡើយទេអញ្ចឹងឯងញ៉ាំម្ហូបកម្មង់សិនទៅប្រហែលជាគេជិតមកដល់ហើយមើលទៅ លោកនិយាយហើយក៏មកល្មមចាំបន្តិចឯងទៅក្នុងយកចានទៅ ចាំយើងទៅយកម្ហូប)
រម្យនាក៏ងក់ក្បាលហ្នឹងដែរទៅក្នុងដើម្បីទៅយកចានបាយមកញ៉ាំនៅខាងក្រៅព្រោះខាងក្រៅក៏មានតុធំមួយសម្រាប់អង្គុយដែរ ហើយខាងក្នុងវិញគឺគេកំពុងសាងសង់អញ្ចឹងទើបពិបាកក្នុងការបរិភោគអាហារ។

ពេលកំពុងញាំ សុភាមើលទៅកាន់មុខរម្យនាដែលកំពុងយកសម្រង់អាហារដាក់ក្នុងចានចិត្តនាងក៏ស្រងាកយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែគ្មានពាក្យណាអាចនិយាយបាន។

សុភា:
"រម្យនា... តើឯងគិតអ្វីច្រើនពេកទេថ្ងៃនេះ? ឃើញឯងមើលទៅដូចជាមានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ជាងមុនណាស់ដឹងអត់។"

រម្យនា: (ដាក់ចានចុះ ហើយដកដង្ហើម):
"អូ... ប្រហែលខ្ញុំកំពុងគិតទៅលើរូបនោះខ្លាំងពេកទើបវាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាកំពុងតាមរកអ្វីមួយ ដែលខ្ញុំមិនទាន់បានឃើញ។"

សុភា (បន្តសួរដោយចង់ដឹង តែចិត្តក្តុកក្តួល):
"ហេតុអ្វីរូបនោះមានអត្ថន័យដល់ឯងខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ? វាគ្រាន់តែជារូបគំនូរមិនដឹងនរណាគូរតាំងពីពេលណាមក។"

រម្យនា :
"មិនដឹងដែរ តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថានាងនៅក្បែរខ្ញុំ វាពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ដូចជាមានអារម្មណ៍ថានាងអាចជាមនុស្សដែលអាចយល់ចិត្តខ្ញុំ។"

ពាក្យនោះធ្វើឲ្យបេះដូងសុភាស្ទើតែប្រេះបែកជាបំណែកៗ នាងកាន់ស្រាបព្រាបម្រុងនិងដាក់អាហារចូលមាត់ ប៉ុន្តែគ្មានអារម្មណ៍ញ៉ាំនោះទេដៃកាន់ស្រាបព្រាក៏ប្រែជាញ័រ។

សុភា (គិតក្នុងចិត្ត):
"រម្យនាឯងប្រាកដជាមិនដឹងថា អ្នកដែលកំពុងនៅក្បែរឯងបច្ចុប្បន្ននោះ គឺជាខ្ញុំ។ ខ្ញុំធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីឯង ខ្ញុំកំពុងស្រឡាញ់ឯង តែឯងវិញបែរទៅជាស្រឡាញ់រូបមួយដែលមិនស្គាល់នោះទៅវិញ តើវាមិនអាក្រក់ពេកទេមែនទេសម្រាប់ខ្ញុំ...?"