Midnight {GW15}

Κεφάλαιο Εννιά

Τα χέρια του Κάρτερ άφησαν επιτέλους τα δικά μου και πήγαν στη μέση μου. Με τράβηξε ακόμα πιο κοντά του, όταν έφερα τα δικά μου χέρια στο λαιμό του και απομακρύνθηκα για να πάρω ανάσα. 
"Πρέπει να φύγεις" είπα ξέπνοα κοιτώντας τον κατάματα. 
"Ναι το ξέρω" μουρμούρησε και με φίλησε ξανά. Έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του και τον έσπρωξα πιο πέρα. 
"Πρέπει αλήθεια να φύγεις" συνέχισα. Εκείνος είπε κάτι που δεν άκουσα, αλλά δεν μου έδωσε σημασία. Συνέχισε να με φιλάει χωρίς να παίρνει ανάσα, τα χέρια του ταξίδευαν στη μέση μου. 
Όταν η πόρτα άνοιξε, ξεκόλλησε από πάνω μου και έβαλε τα χέρια στη μέση, βήχοντας διακριτικά. "Και... δηλαδή... μιλάμε για τον 13ο αιώνα;" είπε δήθεν απορροφημένος σε μια φανταστική κουβέντα, κοιτώντας το ταβάνι. 
Τον κοίταξα με μάτια γουρλωμένα, προσπαθώντας να ξαναβρώ την ανάσα μου. "Ε... ναι" είπα απλά. Στην πόρτα καθόταν ο Ντεβ και η μητέρα μου και μας κοιτούσαν σαν να είχαμε έρθει από άλλον πλανήτη. 
"Όλα καλά;" ρώτησε εκείνη και με κοίταξε. 
Απάντησα φυσιολογικά, τόσο φυσιολογικά που φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά ότι κάτι προσπαθούσα να κρύψω και για να πούμε την αλήθεια, ούτε η μητέρα μου ούτε ο Ντεβ είναι χαζοί. 
"Κάρτερ, σε θέλουμε μέσα" είπε ο Ντέβερελ. 
"Τί; Πώς; Ναι, ναι, έρχομαι αμέσως, τώρα δηλαδή, σε δύο λεπτά είμαι εκεί, μπες και περίμενέ με, θα έρθω, να δηλαδή... έρχομαι". 
Η μητέρα μου χαμογέλασε και ανέβηκε τις σκάλες. "Ρέιβεν, να σε δω λίγο πάνω;" ρώτησε και χάθηκε στον πάνω όροφο. Ο Ντεβ ξαναμπήκε στην αίθουσα και ο Κάρτερ τον ακολούθησε. Πριν μπει μέσα, με κοίταξε και με πλησίασε. Έβαλε το χέρι του στο πλάι του λαιμού μου και κόλλησε το μέτωπό του στο δικό μου. Χαμογέλασε, έγλειψε τα χείλη του και με άφησε. Μπήκε στην αίθουσα και πάλι, αλλά πρόλαβα να τον δω να μου κλείνει το μάτι. 

Καθόμουν κυριολεκτικά σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να τελειώσει η κουβέντα και μετά από την κουβέντα με τη μητέρα μου, δεν αισθανόμουν και ιδιαίτερα ήρεμη. Το μόνο που μου είχε πει ήταν πως της έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα είχα συγχωρήσει τον Κάρτερ. Όταν της είπα πως ακόμα δεν τον έχω συγχωρήσει πλήρως, άφησε ένα γελάκι και με κοίταξε ερωτηματικά, με μια έκφραση τύπου "ποιόν πας να κοροϊδέψεις, μικρή;" Μέχρι να τελειώσει η κουβέντα καθόμουν εκεί όπου με είχε βρει ο Κάρτερ όταν ήρθε με τον πατέρα του, παίζοντας νευρικά πότε με τις άκρες των μαλλιών μου και πότε με το ξεφτισμένο τελείωμα του φορέματος που φορούσα. 
Ο Κάρτερ βγήκε από την αίθουσα συνεδριάσεων πίσω από τον πατέρα του, που έβγαινε πίσω από τον δικό μου πατέρα και τον Ντεβ. Μόλις με είδε  ο Κάρτερ με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε πίσω του, αφήνοντας λίγο τους άλλους να προχωρήσουν. 
"Λοιπόν..." άρχισε. Το βλέμμα του ήταν ήρεμο με μια δόση γέλιου. 
"Ναι;" είπα χαμηλόφωνα. 
"Πρέπει να... πρέπει να φύγω" είπε. 
"Δεν θα μου πεις τί είπατε;" ρώτησα. 
Τα δάχτυλά του πήραν μια τούφα από τα μαλλιά μου και την έβαλαν πίσω από το αυτί μου. "Μην είσαι ανυπόμονη. Νόμιζες πως με ένα φιλί θα με πείσεις να σου μεταφέρω το παρασκήνιο μιας πολύ πολύ... σοβαρής κουβέντας;"
Τις δύο τελευταίες λέξεις τις πρόφερε τόσο κοντά στο πρόσωπό μου, που η ανάσα του χτύπησε στα χείλη μου. "Δεν σε φίλησα γι' αυτό" είπα γελοιωδώς. Μπράβο, Ρέιβεν. 
"Α, ενδιαφέρον θέμα άνοιξες, για πες μου λοιπόν. Γιατί με φίλησες, όταν με απεχθάνεσαι και με μισείς που σου κατέστρεψα τη ζωή;" Το βλέμμα του δεν ήταν θυμωμένο, ήταν παιχνιδιάρικο και έτοιμο να με τσιγκλίσει για να τα ξεράσω όλα. 
"Εσύ γιατί με φίλησες αφού σου σπάω τα νεύρα;" ρώτησα ανασηκώνοντας το ένα φρύδι. 
"Δεν με εκνευρίζεις πια και τόσο πολύ" είπε και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος. 
"Αυτή η κουβέντα δεν μας βγάζει πουθενά" σχολίασα. 
Κοίταξε αριστερά και δεξιά σαν να βεβαιωνόταν ότι δεν μας άκουγε κανείς. "Ορκίσου ότι δεν θα σου ξεφύγει τίποτα" είπε χαμηλόφωνα. 
"Ορκίζομαι". 
"Ωραία. Σε τέσσερις ώρες, θα είμαι στο παράθυρό σου". Με αυτά τα λόγια με πλησίασε και σταμάτησε χιλιοστά μακριά από τα χείλη μου. Άφησε ένα γελάκι. "Μπα, ας σε εκνευρίσω λίγο ακόμα" είπε. Μου έκλεισε το μάτι, έκανε μεταβολή και ακολούθησε τον πατέρα του έξω από το Σάντοουφορτ Μουρ. 
Δεν θα τα πάμε καλά, Κάρτερ Κέιν.