another me

10.

het was zes uur en iedereen was er, behalve David. een kwartier later was David er, helemaal bezweet en uitgeput. ik moest lachen. hij keek me boos aan, maar snel veranderde zijn boze bui in een lacherige bui. ik keek Eva aan. ik zag dat ze moeilijk haar lach in kon houden.

'oké, ik stel voor dat we naar die pizzaria in het dorp gaan en daarna naar de film gaan. is iedereen het daar mee eens?' zei David.

ik merkte dat David wel een beetje de leiding had, maar dat maakte me niet erg veel uit. iedereen knikte of zei ja, prima of oké. Eva zat een beetje te dagdromen en ik stootte haar aan. ze keek snel, maar verward op.

'o, ja ik vind het goed hoor.'

iedereen moest een beetje lachen, maar gelukkig kon Eva er ook om lachen. het was allemaal een beetje awkward. ik wist niet of dat kwam doordat ik en Eva, de enige meiden, erbij waren, maar ik had zo mijn vermoeden.

'oké zullen we dan gaan?' vroeg ik om de stilte te verbreken.

iedereen vond het goed en we gingen naar buiten. ik liep nog snel even naar Chris om hem gedag te zeggen en ging toen naar buiten. ik liep met mijn fiets naar Eva die weer stond te dagdromen.

'hé Eef, wat is er nou?'

'hoe bedoel je?' vroeg ze terwijl ze me raar aankeek.

'je bent een beetje afwezig zeg maar. ik zie dat er wat is. ik weet het gewoon.'

'nou, ja, eh, ik eh, vind zeg maar eh, Pascal een eh, beetje leuk, zeg maar.'

ze keek naar de grond en ze werd rood. Pascal was een beetje getint en erg geliefd bij de meiden. hij is knap geef ik  toe, maar totaal niet mijn type. ik keek haar met open mond aan.

'echt waar? o, Eef! dat had je me veel eerder moeten vertellen! hoe lang al? echt vertel me alles!' zei ik enthausiast.

'stil nou! ik wil niet dat hij het hoord. bovendien heeft hij waarschijnlijk al
een vriendinnetje. dat weet ik zeker.' zei ze een beetje droevig.

'ach, kom nou! daar komen we snel genoeg achter.' zei ik. ik voelde me energiek. waarschijnlijk kwam het door het feit dat ik voor de eerste keer uit ging. 'vanavond heb je het antwoord op jouw vraag!'

ze lachte terwijl ze met haar hoofd schudde.

'je bent echt een rare meid weet je.' ze glinlachte. 'je bent anders. goed anders, maak je maar geen zorgen hoor.' zei ze lachend.'

'zijn jullie eindelijk uitgepraat?' vroeg Jimmy. 'we willen namelijk gaan.'

ik merkte dat hij wat geïrriteerd was. ik had heen flauw idee waardoor, maar het maakte me ook niet heel veel uit. we stapten op onze fietsen en gingen naar de pizzaria. ik en Eva lachten de hele weg en af en toe keek Jimmy me aan met een geïrriteerde blik. ik begon me er aan te ergeren en ging naast Jimmy fietsen.

'gast, waarom kijk je me de hele tijd zo geïrriteerd aan!' vroeg ik.

'wil je het echt weten?'

'ja! anders vraaf ik het toch niet!'

'oke dan. we hadden een aantal jaar geleden met de jongens afgesproken dat we nooit, maar dan ook echt nooit, meiden in onze groep zouden laten komen. maar omdat David jou nogal aantrekkelijk vind, stond hij erop dat er ook meiden mochten komen in onze groep. ik was de enige die het er niet mee eens was maar ja, wat kan ik daar nou over zeggen.' hij schudde zijn hoofd. 'ik weet dat het niet jouw schuld is, maar alsnog.'

ik keek hem aan met open mond. zei hij zojuist dat David mij leuk vind? maar waarom verbreekt hij zijn belofte. alleen maar voor mij? ik zuchtte.

'sorry Jimmy.'