7.

23 2 0
                                    

het was pauze en ik liep met Eva naar David. we hadden tijdens de tekenles heel veel gekletst en we waren er bijna uitgestuurd. Eva zat ook best wel vaak alleen en had alleen maar echte vrienden op andere scholen en in andere steden. we zagen David staan bij een aantal andere jongens. er waren geen meisjes.

'hee, daar hebben we Lianne! ik zei toch dat het haar goed stond!' zei David.

ik bloosde een beetje.

'en dat is?'

'dit is Eva, een vriendin van mij. het is toch niet zo erg als ze er bij komt toch?' zei ik.

'eh, nee hoor. hoe meer mensen, hoe beter.' zei een jongen die Mark heette.

de meeste jongens kende ik niet. ik kende alleen David, Sam en Pascal. alle
drie hadden bij mij in de klas gezeten. alleen Pascal zag nog bij aarderijkskunde bij mij in de klas. ik was de jongste, omdat ik groep acht had overgeslagen. er waren nog twee andere kinderen bij mij in de brugklas die groep acht haddn overgeslagen en we konden wel met elkaar opschieten. helaas gingen zij in de derde naar een andere klas. het was erg gezellig in de pauze. David en Paul zaten me heel vaak aan te kijken wat me een beetje dwars zat.
ik was om tien over twee klaar en Eva ook. we gingen samen nog even het dorp in en ik kocht een nieuwe bikini. daarna gingen we naar haar huis waar Chris op me wachtte. hij zat op de bank in de woonkamet met zijn moeder te praten. toen hij mij zag liep hij naar me toe en knuffelde me.

'mam, dit is Lianne' zei hij

ik schatte zijn moeder in rond de 50. ze had wat grijze plukjes die haar eigenlijk heel mooi stonden bij haar hele lichte blonde haar. ze had een heel lief
gezicht en een zachte stem. totaal het tegenovergestelde van haar kinderen.

'hoi ik ben Diana' zij ze met haar zachte stem.

ik schudde haar hand en wist niks te zeggen. zoals gewoonlijk.

'wij gaan mam, ik zie je straks!' zei Chris.

'tot ziens mevrouw.' zei ik.

'noem me maar gewoon Diana hoor.' zei ze.

'tot ziens Diana.' zei ik.

Chris pakte mijn hand vast en we liepen naar buiten.

'kom we moeten wel even fietsen.' zei Chris.

we pakten onze fietsen en fietsten naar het park. we gingen op een bankje bij de vijver zitten.

'oké, je weet dat ik volgend jaar naar Amerika ga toch?'

ik knikte.

'oké, de eerste verrassing. je mag mee! ik heb alles al geregeld, ik heb het met je ouders al besproken en je mag mee!'

ik keek hem met open mond aan, er ontsnapte een kreet van geluk uit mijn kil en ik knuffelde hem. ik kneep hem eigenlijk bijna fijn zo blij was ik. nadat ik daarmee klaar was keek ik hem weer aan.

'mijn god! dat is geweldig! dat is echt... wow!'

'oké nu de tweede verrassing. ik heb geregeld dat we de leden van my digital
escape gaan ontmoeten en een video gaan opnemen!'

ik sprong op en ging voor hem staan. ik begon te springen en heel hard "yes" te roepen. hij lachte en kwam naast me staan.

'hoe heb je dat ooit voor elkaar gekregen?! mijn god!'

ik knuffelde hem weer en keek hem aan. hij was langer dan ik en ik moest een beetje omhoog kijken. ik ging op mijn tenen staan en drukte mijn lippen op die van hem. en zo stonden we daar samen in het park te zoenen. een moment die niet vergeten mocht worden.

another meWhere stories live. Discover now