another me

2.

ik zat op mijn kamer en maakt mijn huiswerk. het was saai, zoals altijd. ik maakte mijn huiwerk af en ging voor de spiegel staan.
ik bekeek mezelf voor de eerste keer echt goed. meestal als ik 's ochtends mijn make-up deed keek ik nooit echt naar mijn gezicht. ik was alleen geconcentreed bezig en probeerde mijn eyeliner en mascara aan te bregen.
ik zag een aantal puistjes op mijn voorhoofd en kin zitten en mijn hele neus zat onder mee-eters. ik keek naar mijn handen. nagels die afgebroken waren, oude nagellak restjes. ik keek naar mijn buik. ik had een klein buikje, die moest weg. en toen keek ik naar mijn benen. ik was niet echt lang, had een zandloper figuur en wat dikkere benen.
ik was ontevreden met mezelf. ik keek naar mijn haar. saai. het had geen leven. het was gewoon blond zoals bijna iedereen heeft. mijn kledingstijl, gewoon normaal. ook zoals bijna iedereen heeft. ik wilde niet zo zijn. ik wildr mezelf zijn. echt mezelf. niet zoals andere verwachten en willen zoals ik ben. ik ben heel anders dan dat ik er eigenlijk uit zie.
ik wilde mijn haar gaan dyen. al 3 jaar lang wil ik dat. ik ben nu 16 en wel oud genoeg om te bepalen wat ik wil dragen toch? en mijn kledingstijl? als je aan mij zou vragen wat ik er echt van vond zou ik altijd zeggen dat ik het lelijk vind. het is zo normaal. iedereen draagt het en je bent niet uniek. ik wil iets anders. iets dat bijna niemand draagt. zoiets als gothic ofzo. of pastel gothic. iets wat je anders maakt dan anderen. dat wil ik.

ik liep mijn kamer en ging naar beneden. ik zocht mijn moeder en vond haar in de keuken.

'mam, zou ik mijn haar mogen verven?'

mijn moeder keek me aan alsof ik helemaal gek was geworden. 'waarom zou je dat willen doen? je haar is prachtig zoals het nu is. je moet er niet van de troep in willen doen. dat is alleen maar slecht voor jouw haar.'

'maar mam, ik wil dit al 3 jaar! als ik mijn haar pas mag verven als ik het huis uit ben moet ik nog 6 jaar wachten! ik bedoel, als ik wil studeren in Arnhem moet ik van jullie gewoon hier blijven.'

mijn moeder dacht na. ik zag het aan haar want dan trekt ze altijd zo'n raar gezicht. 'oké, dat is wel waar ja. maar waarom wil je zo graag je haar verven?'

mam, snap het nou, ik wil niet zo'n doorsnee meisje zijn zoals iedereen is. iedereen op school draagt hetzelfde. ik wil niet zo iemand zijn.'

mijn moeder keek me ietwat bezorgt aan en zuchtte. 'oké vooruit dan. maar als je het uiteindelijk niet mooi vind is het niet mijn schuld oké?'

' ja mam, echt super bedankt!' ik gaf haar een zoen en ze gaf me wat geld mee. ik zou anders zijn. hoe ik echt wil zijn. met een grote glimlach op mijn gezicht liep ik het huis uit.