Mafya Kızı/ASKIDA

-Bölüm 11-

- Efendim Rüzgar.

- Gece sen iyi misin? Telefonu ilk defa bu kadar sakin açıyorsun. Bir şey mi oldu yoksa?

- Hayır. Sadece bugün iyi günümdeyim. Merak etme bir şey olmadı.

Rüzgar haklıydı bugün olmam gerekenden daha sakindim. Sanırım geçmişi hatırlamanın vermiş olduğu bir his. İçimde bugün tuhaf bir özlem hissi vardı. Annemi ve babamı özlemiştim. Yarım yamalak yaşadığım o çocukluğu özlemiştim. Olmak isteyipte olamadığım bir çok şeyi özlemiştim.

- Peki o zaman. Neclayı buldum. Bir restorantta iki arkadaşı ile yemek yiyor. Ne yapmamı istersin?

- Restoranda arabayla mı gelmiş yoksa yürüyerek mi?

- Sanırım yürüyerek etrafta onun arabasına benzer bir araba yok. Ama taksiyle de gelmiş olabilir. Çünkü restoran eve biraz uzak.

- Her ihtimale karşı Denizi de çağır taksici kılığına girsin. Taksi çağırmaya kalkışırsa o müdahale etsin yürümeye karar verirse de sen.

- Ya evden bir şoför almaya gelirse?

- Onu da siz düşünün! Necla bugün benim elimde olacak.

- Tamam Gece.

Telefonu cebime sıkıştırdım ve az önce çağırdığım asansöre binip aşağıya indim. Arabama bini evin yolunu tuttum.

Ufuğun Ağzından

O geceden sonra Gecenin peşini sadece kısa bir süreliğine bıraktım. 1 haftadır Geceyi araştırıyorum. Kız sır gibi hakkında hiç kimse bir şey bilmiyor. Artık delirmek üzereyim. Gecenin kim olduğunu öğrenmem lazım. Dediği gibi gerçektende tehlikeli birimi çok merak ediyorum. Ben nasıl birine aşık oldum böyle. Birde bunca şey yetmezmiş gibi Kağanla uğraşıyorum. Babasının ablamla evlendiğini öğrendi. Anneme böyle bir şeyi nasıl yapar diye kafayı yedi. Necla teyzede bu yüzden iki gündür bizde kalıyor. Nasıl olduysa Kağanın uyuşturucu kullandığını öğrendi bir de bunla uğraşmaya başladık. Geceyle tanıştığımdan beri lanetlenmiş gibiyim. Sırf bu yüzden içimde Geceye karşı bir soğukluk oluşmaya başladı. Bu soğukluğa engel de olmak istemiyorum açıkçası. Çünkü rüyamda annem o kızdan uzak durmam gerektiğini söyledi.

Ablamın Adnan amcayla evlenmesinden bende rahatsız oluyorum ama yapacak bir şey yok. Kimsesiz kaldığımızda bize o sahip çıktı. Bizi o koruyup kolladı. Bu yüzden diyecek hiçbir şeyim yok. Zaten ablam mutlu gerisi önemli değil.

Şu 1 haftada o kadar çok şeyle uğraşmıştım ki artık delirmek üzereyim. 1 haftadır Gazelle de hiç konuşmamıştım. Geceyle araları nasıl, Gecenin durumu nasıl çok merak ediyordum. Hem Geceyi de en iyi Gazelden öğrenirim diyerek Gazeli aramaya karar verdim. Evden çıkar çıkmaz telefonumu elime aldım. İlk çalışta açtı.

- Alo Gazel. Naber?

- İyi Ufuk. Ne oldu? Neden aradın?

- Bir hal hatır sorsaydın ya bu ne soğukluk.

- Ufuk hiç senle uğraşacak vaktim yok. Ne oldu çabuk söyle.

- Tamam tamam.. İşin yoksa bugün buluşabilir miyiz diye soracaktım. Seninle bir konu hakkında konuşmam lazım.

- Ne hakkında konuşucaz?

- Eğer buluşmayı kabul edersen öğrenirsin.

- Peki tamam. Nerde saat kaçta?

- Ben sana mesaj atarım.

- Tamam görüşürüz.

- Görüşürüz.