အရာရာကိုကျော်လွန်လာပြီးနောက်
ဂျောင်ကုရဲ့18နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကိုရောက်လာချိန်မှာ
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုအမေရဲ့ဝန်ခံစကားvideoကို
မွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးတော့ ဂျောင်ကုမှာကြည့်ပြီးငိုလို့~
"မေမေကဘာလို့...ဟင့်...kookieကိုချစ်ရတာလဲ
Kookieကလူယုတ်မာရဲ့သားဘဲကို~"
"အသေးလေးက သူ့ရဲ့သွေးဘဲလေ ချစ်တာပေါ့~"
"ဟင့်အင်း kookieသာဆိုချစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး~"
"ကိုယ့်သွေးသားကိုဘယ်သူမဆိုချစ်တယ်အသေးလေးရဲ့
ပြီးတော့သူချစ်ခဲ့လို့ဘဲ အသေးလေးလူဖြစ်လာတာလေ~"
ဝမ်းနည်းစွာငိုကြွေးနေတဲ့ဂျောင်ကုကိုချော့မော့နေတဲ့ထယ်ယောင်းလဲ အရင်ကတော့ဂျောင်ကုကို
မကောင်းတဲ့သူရဲ့သွေးလို့မြင်ခဲ့ဖူးဘေမဲ့ အမှန်တရားကိုသိချိန်မှာ ဒီသွေးကိုလက်ခံခဲ့နိုင်တာလေ~
*ငါတို့တွေမှာ ဘယ်လူယုတ်မာရဲ့သွေးဘဲပါပါ
ငါတို့ကိုယ်တိုင်ကမယုတ်မာရင် ငါတို့ကသန့်စင်တဲ့သွေးဘဲ~*
"ဦးရော kookieကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား~"
"ချစ်တာပေါ့ အသေးလေးကဘယ်သူ့ရဲ့သွေးသားဘဲဖြစ်ဖြစ် အသေးလေးဖြစ်နေလို့ကိုချစ်တယ်~"
"kookieလဲဦးကိုချစ်တယ်~"
နှစ်ယောက်သားရဲ့အချစ်တွေပေါ်လွင်နေတဲ့
ဂျောင်ကုရဲ့18နှစ်ပြည့်မွေးနေ့လေးက
သာယာအောင်မြင်စွာနဲ့ပြီးဆုံးသွားတဲ့နောက်
နှစ်ယောက်သားလက်ထပ်လိုက်ကာ သာမာန်ရက်တွေကိုပျော်ရွှင်စွာဖြတ်သန်းကြလေရဲ့~
"ဦး..kookieဒီလ ရာသီမလာလို့လားမသိဘူး
နေရတာမအီမသာနဲ့~"
"အင်း~~"
"ဘာအင်းလဲ kookieကိုစိတ်မပူဘူးလား~"
"ပူလဲပူတယ် မပူလဲမပူဘူး~"
အေးတိအေးစက်နဲ့သူ့ကိုဆက်ဆံလာလို့
စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်လာတဲ့ဂျောင်ကုက
ကုမ္ပဏီအလုပ်လုပ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်မှာထိုင်နေတာ~
"ဘာကြီးလဲ ဘာစကားကြီးလဲ မဟုတ်မှ
အချိန်ကြာလာတော့အချစ်တွေလျော့သွားတာလား~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
