ထယ်ယောင်းပြန်လာတာနဲ့ဂျောင်ကုပါ ပါလာတာကို
မာဆယ်ယောင်းက သဘောမကျဘေမဲ့ ထယ်ယောင်းဆီမှာ အကောင်းမြင်ခံရဖို့အတွက် ဟန်ဆောင်ကောင်းနေရတာပေါ့~
"ဦး မေမေရဲ့Cameraကဖွင့်လို့ရလား~"
"အာ...အဲ့တာက ကြာပြီဆိုတော့
နည်းနည်းပြင်ရဦးမှာအသေးလေးရဲ့ ရရင်ဦးပြောမယ်နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"အသေးလေးကလိမ္မာတယ်...မွ~"
"kookieက ဦးကိုအဖြေမပေးရသေးဘူးလေ
ဘာလို့ခနခန လာနမ်းနေတာလဲ အရမ်းအသားယူတာဘဲ~"
"ဟဟ...အကျင့်ပါသွားလို့ပါ sorryပါနော်~"
"တကယ်လို့လေ kookieကဦးနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်သွားရင်
ဦးက kookieကို ဆက်ပြီးအလိုလိုက်မှာလားဟင်~"
"ပိုပြီးတော့အလိုလိုက်မှာ အများကြီးအလိုလိုက်မှာ
အဲ့တာကိုယုံလိုက်~"
"ဟုတ်မဟုတ်စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့~"
"အဖြေအရင်ပေးရမှာလေ~"
"မပေးပါဘူး~"
"ဒီကလေးကတော့ လာစမ်း~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်...ခိခိ~"
ဂျောင်ကုကို ကလိထိုးနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
သူတို့က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာဆိုတာကိုသိဘေမဲ့
လုပ်ချင်ရာလုပ်နေတာမို့ ဆယ်ယောင်းတစ်ယောက်
ဒေါသထွက်လို့မဆုံး~
"Oppa~စကားခနလောက်ပြောလို့ရမလား~"
"ဟင်~အစ်မဆယ်ယောင်း~~"
"အင်း ငါလဲမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်~"
"သီးသန့်ပြောကြရအောင်~"
"ဟုတ်ပြီလေ အသေးလေး ဒီမှာမုန့်စားပြီးနေခဲ့ဦးနော်
ဦးခနစကားပြောပြီးရင် ပြန်လာခဲ့မယ်~"
"မြန်မြန်ပြန်လာနော်ဦး~"
"အင်းပါ မကြာစေရပါဘူး~"
ပြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုအတွက် မုန့်တွေယူပေးပြီး
ကာတွန်းကားလေးဖွင့်ပေးထားကာ သူက
ဆယ်ယောင်းနဲ့အပေါ်ထပ်သို့~
"ကဲပြော ဘာပြောမှာလဲ~"
"Oppa လေသံကဘယ်လိုကြီးလဲ Oppaမိဘအိမ်
မပြန်ခင်ကနဲ့အခုနဲ့လေသံကကွာတယ်နော်~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
