ဂျောင်ကုရဲ့ ကျောင်းလေ့လာရေးခရီးစဥ်စတင်ချိန်မှာ
ထယ်ယောင်းကလဲအတူလိုက်ပါသွားတာမို့
ပျော်မဆုံးဖြစ်နေတဲ့ဂျောင်ကု~
"မအိပ်ချင်ဘူးလားအသေးလေး~"
"မအိပ်ချင်ဘူး~"
"အင်းပါ အိပ်ချင်ရင်ပြောနော်~"
"ဟုတ်~"
ဂျောင်ကုအတွက် ကျောင်းသားဘဝရဲ့
အနှစ်သာရကိုမရမှာစိုးလို့
တစ်ခြားကျောင်းသားတွေနဲ့အတူတူ
ကျောင်းကားနဲ့လိုက်ပါလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဆူညံသံတွေနဲ့ ပျော်ရွှင်မနေတာတော့အမှန်~
"ရောက်ပါပြီ အားလုံးဆင်းကြတော့
လူစုမကွဲစေနဲ့ လျှောက်မသွားနဲ့~"
"Nae~"
"ဆင်းကြစို့လေဦး~"
"နောက်မှဆင်းရအောင် အခုကလူရှုပ်နေတုန်း~"
"အထုတ်တွေမေ့မယ်နော်ကလေးတွေ သေချာစစ်ကြ~"
ကလေးတွေနဲ့မို့စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ကားပေါ်ကနေ နောက်ဆုံးမှသာဆင်းပြီး
hotelအခန်းကို ကျောင်းသားတွေယူတဲ့ဆီမှာမယူဘဲ
အဆင့်မြင့်ပြီး ကောင်းတဲ့နေရာမှာသာယူလိုက်လေရဲ့~
"အရမ်းလှတာဘဲ~ဒီကနေအကုန်လုံးကိုမြင်နေရတယ်~"
"ရေချိုးပြီးနားရအောင် လာ အသေးလေး~"
"ပင်လယ်မှာရေကူးချင်တာ သွားရအောင်~"
"အရင်နားရအောင်ပါ~"
"ဟင့်အင်း...ရေသွားဆော့မှာ~"
"ခရီးပန်းလာတာလေ ဖျားလိမ့်မယ်အသေးလေးရဲ့
မနက်ဖြန်မှဆော့လေနော်~"
"အခုဆော့ချင်တာ ကြည့်လိုက် သူများတွေတောင်ဆော့နေကြပြီ~"
"သူများကသူများလေ~"
"ဟင့်...သူများတွေကျတော့ ဆော့ရတယ်
kookieကျတော့မဆော့ရဘူး~"
"ဦးက...ကဲပါ သွားရအောင် အကြာကြီးတော့မရဘူးနော်~"
"အဲ့တာကြောင့်ဦးကိုချစ်တာ..မွ သွားကြမယ်~"
ပြောမရဆိုမရလေးက သူများတွေနဲ့နည်းတူ
ရေထဲဆင်းဆော့ဘေမဲ့ အတန်းဖော်တွေနဲ့မဆော့ဘဲ
ထယ်ယောင်းနဲ့သာ~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
