"စိတ်လျှော့ပါOppaရယ်နော်~"
"တောက်စ်!...ဟာကွာ ဒီကလေးတော်တော်ဆိုးလာတယ်~"
"ခွင့်လွတ်ပေးလိုက်ပါOppaရယ် kookieက
တကယ်မသိလို့နေမှာပါ~"
"ကျစ်!..အဲ့projectတွေအားလုံးကသူ့အတွက်ချည်းဘဲ~"
Mr.kimတို့ကဂျောင်ကုအတွက်
သူ့အမေရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို
ဘဏ်accountလုပ်ထားပေးတာမို့ ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဖျက်ဆီးလိုက်တဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေကနေ
ရမယ့်ဟာအကုန် အဲ့accountထဲထည့်ပေးမယ်
မြင်သာထင်သာလေးတစ်ခုအနေနဲ့ ကိုယ်ပိုင်မုန့်ဆိုင်ကြီးဖွင့်ပေးမယ်လို့စီစဥ်ထားခဲ့တာ~
"ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးကိုခေါ်ခဲ့~"
"ရုံးခန်းကိုလားceo~"
"Meetingခန်းကိုခေါ်ခဲ့ စာရွက်လွှာစက်ထဲက
စာရွက်တွေကိုပြန်ဆက်မယ်~"
"ဟင်?..အာ..Nae~"
လွှာပြီးသား အကျယ်1cmရှိစာရွက်အချောင်းလေးတွေကိုပြန်ဆက်ရမယ်ဆိုတော့ ဝန်ထမ်းတွေအကုန်မျက်လုံးပြူးသွားဘေမဲ့ မလွန်ဆန်နိုင်တော့လုပ်ရတာပေါ့~
"အာလုံး သေသေချာချာလုပ်ကြ မပြီးမချင်းဘယ်သူမှအိမ်မပြန်ရဘူး~"
"Nae~"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ပျက်ဆီးနေတဲ့စာရွက်ကိုပြန်ဆက်
ရလာတဲ့စာရွက်အဆက်ပေါ်ကစာတွေကို
Laptopနဲ့စာပြန်ရိုက် ပရင့်ထုတ်အကုန်ပြီးစီးအောင်လုပ်ပြီးမှအိမ်ပြန်လာတော့ ည10နာရီထိုးတော့မယ်~
"စားဖို့တစ်ခုခုပြင်ပေးရမလားOppa~"
"တော်ပြီ မင်းလဲပင်ပန်းနေပြီဘဲနားတော့ ငါ ဟိုကလေးကိုသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ စိတ်ကိုလျှော့နော်~"
"အင်း~"
*အရမ်းဆိုးတဲ့ကလေး တစ်ပတ်စာမုန့်ဖိုးဖြတ်ပြီး
အပြစ်ပေးရမယ်~*
ခြေလှမ်းကြဲတွေနဲ့အိမ်ပေါ်တက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
အခန်းထဲမှာဂျောင်ကုကိုမတွေ့တာနဲ့
တစ်ကိုယ်လုံးပူထူသွားရော~
"ဟိုနှစ်ယောက်အမြန်လာစမ်း~"
"လာပါပြီအစ်ကိုလေး ဘာအလိုရှိလို့ပါလဲ~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
