ဆယ်ယောင်းနဲ့မပြတ်သေးတာကိုဂျောင်ကုသိသွားပြီး
စိတ်ကောက်နေတာကိုချော့ဘေမဲ့
အပြည့်အဝစိတ်ကောက်မပြေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ညအထိချော့နေရတုန်း~
"တနင်္ဂနွေပိတ်ရက်ကျရင်ဘယ်သွားချင်လဲပြော
ဦးလိုက်ပို့ပေးမယ်~"
"ဘယ်မှမသွားချင်ဘူး~"
"အသေးလေးကလဲကွာ ဦးကိုမချစ်တော့ဘူးလား~"
"ချစ်တော့ဘူး~"
"ဟာ..အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ နောက်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူး~"
"ကတိလဲမတည်ဘဲနဲ့ ဘာမှလာပြောမနေနဲ့~"
"ဒီတစ်ခေါက်တကယ်တည်မှာပါ~"
"မယုံဘူး~"
"အသေးလေးကလဲကွာ~"
ဘယ်လိုချော့ချော့ကိုချော့မရတော့
ထယ်ယောင်းလဲ ဂျောင်ကုအမေcameraထဲက
ကူယူထားတဲ့videoတစ်ချို့ကိုပြရင်းချော့ဖို့အတွက်
ဂျောင်ကုကိုကာတွန်းကားပြထားပြီး မုန့်တွေနဲ့ထားခဲ့ကာ
သူကအခန်းထဲသို့~
"ဘယ်အရွယ်ကဟာကိုပြပေးရမလဲ~"
"............."
"အိုး..ဟုတ်သားဘဲ ဒီvideoကိုကြည့်ရဦးမှာ
နည်းနည်းလောက်ကြည့်လိုက်မယ်~"
နောက်ဆုံးနဲ့အရှည်ဆုံးဖြစ်တဲ့videoကို
အခုထိမကြည့်ရသေးတာမို့ ထယ်ယောင်းလဲ
ကြုံတုန်းဖွင့်ကြည့်ရာ ဒီတစ်ခေါက်videoထဲမှာ
ဂျောင်ကုအမေတစ်ယောက်တည်း~
*"သားလေးကအခု အသက်လေးနှစ်ပြည့်တော့မှာဆိုတော့
ဝန်ခံစကားကိုသူ့ရှေ့မှာပြောလို့မရတော့ဘူး သားက
အရမ်းသိတတ်တယ် အခုသားကကျောင်းသွားပြီ~"*
"သူ့ရဲ့videoကိုကြည့်တိုင်း စိတ်အဆင်မပြေဘူး~"
*"ဒီနေ့ကနေစပြီး ပြည့်တန်ဆာအလုပ်ကိုမလုပ်တော့ဘူး
အပြီးအပိုင်စွန့်လွတ်လိုက်ပြီ သားလေးကတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ကြီးလာပြီဆိုတော့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာအရှက်ရမှာစိုးတယ်စကားလဲအရမ်းတတ်တော့ ဧည့်သည်လာရင် အရမ်းမေးလာပြီလေ~"*
*Tito~~Tito~*
"ပြောတုန်းဆိုတုန်း ဧည့်သည်လားမသိဘူး
အခုတစ်ခါတည်းငြင်းလိုက်မယ်နော်~''*
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
