ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုရဲ့နမ်းနေကြတဲ့ပုံစံကိုမြင်ထားတဲ့ဆယ်ယောင်းကတော်တော်လေးကိုဒေါသထွက်နေဘေမဲ့
မျက်နှာမှာတော့မပြ~
"အသေးလေး ဦးနဲ့ကုမ္ပဏီကိုလိုက်ခဲ့မလား~"
"တော်ပါပြီ အိမ်မှာမမနဲ့ဘဲနေခဲ့တော့မယ်~"
"အဲ့တာဆိုလဲသဘော~ဆယ်ယောင်းရေ အသေးလေးကိုကရုစိုက်ဦးနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လဲကရုစိုက်~"
"စိတ်ချပါoppaရဲ့ အလုပ်ကိုစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့သွား~"
တစ်ခုသောစနေနေ့မှာဆယ်ယောင်းက
ဗိုက်နာလို့ဆိုပြီး သူ့အလုပ်မှာခွင့်ယူထားပြီး
ထယ်ယောင်းအလုပ်သွားချိန် အိမ်မှာဂျောင်ကုနဲ့အတူတူရှိနေတာ~
"kookie~မမမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်~"
"ဟုတ် ပြောလေမမ~"
"Oppaက မမကိုပြောတယ် kookieကို
ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးစေချင်တယ်တဲ့~"
"ဟုတ်လား~"
သိပ်မကြာခင်ကမှ ထယ်ယောင်းဆီကမိန်းမယူမယ်
တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရမယ်ဆိုတဲ့စကားတွေကြားထားရတဲ့ဂျောင်ကုက အခုဆယ်ယောင်းရဲ့စကားကိုကြားရချိန်မှာမျက်နှာမလှတော့~
"ဟုတ်တယ် kookieကကိုယ့်အားကိုယ်မကိုးနိုင်တော့
Oppaကစိတ်မအေးနိုင်ဖြစ်နေရတယ်လေ~"
"အဲ့တာကြောင့်မို့ထင်တယ် ဦးက
မိန်းမယူမယ်လို့ပြောနေတာ~"
"ဟုတ်လား~ဒါဆိုkookieက
ကိုယ့်ဟာကိုကြိုးစားနေသင့်ပြီလေ~"
"မမပြောသလို kookieကြိုးစားရင်
ဦးကပိုချစ်လာမှာလားဟင်~"
"သေချာပေါက်ပိုချစ်မှာပေါ့~"
"ဒါဘေမဲ့လေ ဦးက kookieကို ကိုယ့်ဟာကိုယ်အားကိုးတော့လို့လဲမပြောဘူး~"
"kookieရှေ့မှာတော့ဘယ်ပြောမလဲkookieနောက်ကွယ် မမရဲ့ရှေ့မှာဘဲပြောတာ~"
"အဲ့လိုကိုး~"
ဆယ်ယောင်းပြောတာကိုနားယောင်သွားတဲ့ဂျောင်ကုက
ထယ်ယောင်းပိုချစ်လာဖို့အရေး ကိုယ့်ဟာကိုယ်အားကိုးတက်ဖို့ စတင်ကြိုးစားရာ ဘယ်ဟာမှအဆင်မပြေ~
ESTÁS LEYENDO
~~သွေး~~{Complete}
Ficción Generalဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
