"kookieကို မှီအောင်လိုက် ဦး~"
"ဒီလောက်ကတော့အေးဆေး~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်...ခစ်ခစ်~"
"ဒီလောက်နဲ့ ပြေးလွတ်မယ်ထင်နေလား~"
"လွတ်တယ်...ခစ်ခစ်...လွတ်အောင်ပြေးမှာ~"
"ရေနစ်ထဲကိုမသွားနဲ့အသေးလေး~"
"ဦးမလိုက်နိုင်လို့ဉာဏ်ဆင်နေတာမဟုတ်လား~"
"မဟုတ်ပါဘူး အန္တာရယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ~"
"ဘာမှမဖြစ်...အု~"
"အသေးလေး!"
ပြောလို့တောင်မဆုံးသေး ရေနစ်ပိုင်းထဲရောက်သွားတဲ့ဂျောင်ကုက ရေထဲမြုပ်သွားတာကြောင့်
ထယ်ယောင်းအပြန်သွားဆယ်ရတယ်။
"အဟွတ်...အဟွတ်...အီးးးဟီးးး~"
"တော်သေးတယ် ဘာမှမထိခိုက်သွားလို့~"
"ဟင့်...ကြောက်တယ်...အီးးဟီးးး~"
"မကြောက်နဲ့အသေးလေး ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူးနော်~"
"အီးးးဟီးးး...ဟင့်~"
"အခန်းပြန်ကြမယ်နော် ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး~"
ရေမွန်းသွားတဲ့ဂျောင်ကုက သူ့လည်တိုင်ကို
အတင်းဖက်ပြီးငိုနေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းလဲ
မက်မွန်သီးကနေပွေ့ချီကာ hotelအခန်းဆီပြန်သွားလိုက်ရတော့တာပေါ့~
"ဦး...ဟင့်...အိမ်ပြန်မှာ~"
"မဟုတ်တာဘဲကလေးရယ် အခုအိမ်ပြန်လိုက်ရင်
လက်တွေ့အမှတ်ပေါင်းမှာ'0'ရသွားမှာပေါ့
'0'ရလဲအဆင်ပြေလား ပြေတယ်ဆိုပြန်ကြမယ်~"
"ဟင့်အင်း...ဟင့်...မပြေဘူး~"
"ဟုတ်ပြီ အဲ့တာဆိုဒီမှာဆက်နေကြမယ်
ဦးပြောတဲ့စကားကိုနားထောင် မလုပ်နဲ့ပြောရင်မလုပ်နဲ့~"
"ဟုတ်~"
"လိမ္မာတယ်..မွ~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ခေါင်းလေးကို
တစ်ချက်နမ်းကာ နှစ်ယောက်လုံး ရေချိုးခန်းထဲဝင်
ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ရေချိုးပြီး hotelမှာထားတဲ့
ညဝတ်အင်္ကျီတွေကိုသာဝတ်ထားလိုက်ကြတယ်။
"အသေးလေးဘာစားချင်လဲ ဒီမှာကြည့်ပြီး
ကြိုက်တာကိုပြော~"
"ပုဇွန်အကြီးကြီးစားချင်တယ် ပြီးတော့ ဂဏန်းအကြီးကြီးရောဘဲ နောက်ပြီး ရေဘဝဲချဥ်စပ်သုပ်
ပြည်ကြီးငါးအဆာသွပ်~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
