SOSYOPAT LİSE

Uçurum

gördüğüm şey ile vücudumdaki adrenalin daha da arttı.

en fazla 30 metre ilerimdeki uçurum bedenimde büyük bir şok yarattı. ata karşı olan gücümde azalmıştı ve bu herşeyi ama her şeyi zorluyordu.

ne olmuştu ki? ben ne ara buraya gelmiştim? Ateş neredeydi? ben neredeydim?!

nefes hızım artık o kadar artmıştı ki bir an boğulup öleceğimi sandım ama şuradan yuvarlanırsam zaten ölecektim, büyük ihtimalle.

Akçe kişneyip duruyordu sanırım o da bayağı korkuyordu. onu durdurmak için ne yapacaktım? nasıl kurtulacaktım?

Gözlerimi yumup ağlamaya başladığıma en fazla on saniyem vardı. içimdeki her şeyi boşaltmak ve huzurla ölmek istiyordum. annemlere kızmak, rüyayı daha çok görmek,erenle daha çok vakit geçirmek, misperiyi mutlu etmek ,ve...Ateşle daha çok zaman geçirmek..,

son bir kez etrafa baktım .atı durdurmak için ne kadar uğraşsam da korkusundan daha da gidiyordu sanki . şipşak ölüm.

gözümü yumduğumda her şey durdu. rüzgar esmeyi kesti, annesinden süt emen bebek durdu

sanki..her şey durmuştu o an. ölüme giderken bile aklıma bensu geldiği için kendime kızdım. keşke onu daha çok dövseydim! keşke saçlarını yolsaydım ve 'hit the floor' daki sarışın kız gibi yüzüne savursaydım!

at aniden durduğunda yüreğim ağzıma geldi.

ne oluyordu!!!?

nefes nefese kalmıştım korkudan ödüm kopuyordu.

yavaşça gözlerimi araladığımda karşımda duran kişi aklımda bin bir türlü soru oluşturdu.

'bu...buğra?'

**

'se..sen nasıl?!' derken bedenim bir kez dah büyük bir şok içerisindeydi,o....nasıl yani? o nasıl buradaydı ? nasıl?

'öykü..sakin ol' dediğinde göz yaşlarımı serbest bıraktım. korkudan ne hale gelmiştim böyle?!

onun nasıl burada olduğunu bir türlü anlamıyordum. üstelik uçurumun en fazla 30 cm gerisindeydi ve ben durmasaydım belki de ikimizde ölürdük..

'sen nasıl ya?!' dediğimde gülümsedi ve 'sakin ol,şimdi seni attan indireceğim ve konuşacağız tamam mı?'

derin bir nefes aldım , titriyordum, tabi ki titreyecektim! kim korkmazdı ki ölümden?

'ta..tamam' dedikten sonra akçeye tutundum. Buğra iyiyce bedenime yaklaştı ve kucağına aldı. gözlerini gözlerime sabitleyip 'hala aynısın..hatta daha güzelsin..'dedi.

bu bir iltiat mıdı? bana_ tamam bunu hiç beklemiyordum.
Geriye çekildim ve sakinleşmeye çalıştım.
"şimdi sen diyorsundur ki buğranın ne işi var burada? Söyleyeceğim ama sakinleş"
Başımla onayladım ve titrememin geçmesini bekledim. Hava soğuktu ve kararmıştı,sabah olsa daha az korkardım ama gece..

Ölseydim ne olurdu acaba?

Ölseydim eğer...en çok üzülen Ateş olurdu herhalde. Belki de intihar ederdi(tamam,saçmaladın sen,gerzek Öykü Ateş sen ölünce bir üzülür iki üzülür sonra Öykü kimdi ya? Der!

Lanet olasıca iç sesim hemen sesini kes! O beni seviyor bi kere! Tamam mı?! O bana aşık bende ona! Şimdi sus!

Tek elimle kafamdaki şapkayı çıkardım ve birkaç kez saçlarımı sallandırıp normal hale dönmesini sağladım. Gerçekten çok şaşkındım , Buğra nasıl buradaydı ki?!