SOSYOPAT LİSE

Ateş'in evinde uyumak..

Ateş bana onun evinde kalacağımı söylediğinden beri geçen 1 saattir içim içime sığmıyordu.

Tamam ondan şu sıralar nefret ediyor olabilirdim ama yine de mutlu olmuştum..

Ama şöyle bir problem vardı ki teyzemler tedavi hastanesi denilen tımarhanede olmadığımı elbet anlayacaklardı , o zaman ne yapacaktım?

Şuan evin salonunda koltukta kollarımı dizlerime bağlamış bir pozisyonda oturuyordum. Ateş beyde maç izliyordu . Ateşi maç izlerken seyretmek garipti.

En az on kez küfür ettiğini duymam dışında güzeldi ve şöyle bir şey vardı ki Ateşi ilk defa pantolon dışında bir şeyle görmüştüm.

Beden derslerine hiç katılmıyordu o yüzden eşofman giydiğini ilk defa bugün görmüştüm ama maalesef eşofmanıda siyahtı.

'neye bakıyorsun?' Ateşin sesini duyunca irkildim ve kirpiklerimi birkaç kez kırpıp Ateşe baktım.

Ona küs olduğum için cevap vermeyecektim , zaten tımarhane olmasa onun evine hayatta gelmezdim.

'Öykü bana cevap ver!!' deyip uzandığı lacivert kanepeden kalktı ve karşıma dikildi.

Oturduğum için şuan benden bi hayli uzun görünüyordu ve alay eder gibi bakıyordu ve tabi sinirli.

'Öykü!!' cevap vermemem onu gıcık ediyordu.

Aferin Öykü! Böyle devam et! Deyip içten içten sırıttım.

Birkaç dakika tip tip baktı bana ve oturduğum yerin arka yönüne doğru yürümeye başladı.

Merak etmiştim ne yapıyor diye ama dönüp bakamadım tabi , ona baktığımı görüp beni mi kesiyorsun? Diyebilirdi.

Bende normalde asla izlemeyeceğim 'maç' denilen şeyi izlemeye karar verdim. Adam resmen bilerek diğer adamı düşürüyordu!

Birkaç saniye sonra omzumdan aşağı dökülen buz oturduğum kanepeden sıçramama neden oldu. Topuz yaptığım saçlarımı sinirle salladım ve arkamda sırıtan Ateş'e baktım. Gülmüyordu belki ama sırıtıyordu , buda bir şeydi sonuçta.

'Bana cevap vermezsen karşılığını alırsın' deyip gözlerimin tam içine baktı.

'Outside' klibinde gibi hissediyordum , ikiside birbirine bakar felan.

Arkamda hala eriyen buz tenimi soğut soğut bi hal etmişti , buda hasta olacağımı garantilemişti.

'Sennnn!!' deyip sinirle ona doğru koştum ve elimle var gücümle ittim , maalesef en fazla 2 cm kıpırdadı ve sırıtmasını korudu.

Biraz ilerimde mutfağı gördüm ve Ateşe bakıp oraya yürümeye başladım.

Bardak çıkarıp bardağı suyla doldurduktan sonra sırıtarak Ateş'in yanına yürüdüm ve beklemediği bir anda suratına çarptım.

Su Ateşin saçından aşağı dökülmeye başladı az önceki sırıtan suratı kızgınlığa döndü.

'bunu fazlasıyla ödeyeceksin Öykü!' deyip yerden aldığı yastığı kafama doğru fırlattı. Ani bir hareketle geriye doğru çekilsem de faydası olmadı ve yastık kafama yapıştı ağrıdan ne yapacağımı bilmiyordum.

Evet Ateş'in hedefi belki de kafamdı ama yastık gözümede gelmişti.

Biraz ilerimdeki yastığı aldım ve ellerimle kafamı kapattım , amacım ağlamamı düşünmesiydi. Belki ağlamıyordum ama yastık gözüme geldiği için gözümden istemsiz yaşlar süzülüyordu.

Ellerimle kafamı kapatmıştım ama yastık değmeyen gözümle birazcık da olsa Ateşi görebiliyordum. Kafasını eğmiş bana bakıyordu. Hemen iki gözümü de kapatıp yanıma ulaşmasını bekledim. ' öykü?' ona bakamıyordum ama ellerini saçlarımın üzerinde gezdiriyordu. Birkaç saniye bekledim,yanımda durduğundan emin olur olmaz yastığı kafasına gömdüm.