SOSYOPAT LİSE

kan,delik,kurşun...

Öykü yerde gözlerini kapamadan önce son kez bana bakarken yaşadığım panik tarif edilemezdi. Silahımı çıkarır çıkarmaz Deniz denen piçi vurdum. Gözlerini kapatırken 'hayır!' desem de bir işe yaramadı. Canım çok yanıyordu ama iki anlamda da.

Öykü vurulmuştu! Ve..bende vurulmuştum.

Ama kimseye belli etmedim ve yaramı kapattım. Öyküye doğru koşarken arada durmak zorunda kalıyordum. Cemre orospusu ise kahkaha atıp hem kulağımı ağrıtıyor ve hem de sinirimi tavan yapıyordu. Şuan bu durumda olmasaydım eğer bu kızı gebertebilirdim ama şükretsin..

Tabi Kürşat benim yerime susturucu ile kolundan vurdu. Sevinsin ki sadece kolundan! Eğer karnından 2 el sıksaydı geberebilirdi.

Misperi denen kızı sandalyesinden çözüp kucağına aldı ve arabasına doğru koştu. Öyküyü kucağıma alıp masum suratını inceledim..

Benim masum Öyküm..

Gözleri kapanmış hacimli kirpikleri daha da belirginleşmişti. Dolgun dudakları ruj sürmeye ihtiyaç duymuyordu. Pürüzsüz suratına bak bak doyulmuyordu ama şuan zamanı değildi. Erende benimle beraber koşmaya başladı. Kendi arabama binerdim ama Öyküyü kucağımdan indirmek istemiyordum,hem eren benim de vurulduğumu öğrenirse pek iyi şeyler olmazdı. O yüzden erenin arabasına binmeyi kabul ettim.

Arka koltuğa oturup eren'e 'bas gaza eren!' dedim ve içimdeki öfke ve endişe duygusunu bedenimden atmak için uğraştım. Çok sinirliydim! Öykü benden habersiz nasıl giderdi?

En önemlisi.. o pislik Öyküyü nasıl vururdu??

Hepsini mahvedecektim! Bunu ödeyeceklerdi! Cezalarını bulacaklardı! İkisi de!

Eren son gaz sürmeye başladığında gözüme gelen o şeyi sildim.

Ben ağlayamazdım! Erkek adam ağlamaz dik dururdu.

Burnumu çekip gözlerim kapattım ve açtım. Öykü gözlerini zar zor açmış bana bakıyordu.

'ölü..yor mu..yum?' deyip kirpiklerini kırpıştırdığında endişe duygusu tekrar bedenimi sardı, ona bir şey olamazdı! O ölemezdi ölmeyecekti de! O benimdi!

'hayır.saçmalama! sen ölmüyorsun tamam mı? Sadece... ufak bir operasyon yapacaklar ve kurtulacaksın!' derken ağlamak üzereydim ama kendimi tuttum. O öyle deyince daha da korkuyordum. Bir şey olmayacaktı ona. Ufak bir kurşun ne yapabilirdi ki?

'olsun..se..nin kol..larında ölecek..sem öle..yim..' deyip öksürdüğünde konuşmakta zorlanmaya başlamıştı bile.

Ölmeyeceksin sen Öykü! Ölmeyeceksin!!

öyle söyleme.! Tamam mı? Sadece küçük bir operasyon ol..acak!' dediğimde benim de sesim kısılmaya durmuştu. Şuan bayılırsam eğer Öykü vurulduğumu öğrenecekti.

Karnımdaki lanet kurşun hücrelerimi tek tek öldürürken Öykü ile konuşmam zorlaşıyordu.

Aniden birkaç kez öksürdü ve ağzından o lanet sıvı çıktı! Kan!

Kan çene kısmını esir alıp beyaz tenini kırmızıya çevirirken sinir küpüne döndüm. Ona bir şey olmayacaktı! O ölemezdi değil mi?! Ölemezdi!

Etrafıma göz gezdirip lanet peçeteyi ararken sinirimi birinden çıkarmam gerekiyordu!

'nerede bu lanet peçete!!? Eren peçeten nerde piç!?' deyip tüm öfkemi erene yansıttım ve Öyküye 'korkma..' diye fısıldadım ama duyduğundan şüpheliyim.

'kız...ma..naa' deyip gözlerini tekrar açtı ve gözlerini gözlerime dikti. Canım benim şuan bile düşündüğü şey buydu.

'burada ateş! Al hastaneye yetiştireceğim Öyküyü!!' deyip sürmeye devam etti.