Codebreakers: The Detective and the Hacker (Cipher Chronicles 1)

7

“Naniwala ka roon?” natigilan ako.

“Bakit?” takang tanong ko rito. May alam ba ito? Matalino siya kaya posible kaya?

Bagot itong lumingon sa akin habang nakahalumbaba parin, walang buhay ang mga mata niya at parang inaantok ang mga ito, parang walang kwenta akong kausap. Sumimangot ako. Bakit ba ako pinapalibutan ng ganiyang ugali? Umiwas ito ng tingin noong kinunutan ko siya ng noo at saka umayos ng upo.

Magsasalita pa sana ako ng pumasok ang hinihintay ng lahat— maliban sakin. Sumimangot akong muli.

“Good afternoon class, like what ive said yesterday, we have a quiz today, please prepare one half sheet of paper, crosswise,”

“So, we're going to start here.” hinila nito ang isang upuan tsaka umupo roon bago inilapag ang isang folder. Tumungo ako roon at pinagmasdan ang mga litrato.

“These are the next subject victims, according to inspector Morales.” kusang kumunot ang noo ko.

“Do you know why they're doing this? I mean, why do they need to control humans mind? Using... Technology?” ngumiwi ako. My teacher once asked before if does robots, systems, AI can activate without human? Ofcourse the answer is no. Human made them, humans are the main brain of technology but today's generation are really getting creepier, AI is damaging people. Pero hindi dapat sa technology mabahala, doon dapat sa may gawa, sa mga developers. Sa mga tao lang rin.

I am a hacker, i do codes, i program and explore digital domain. I can create my own applications, websites, systems if i really want to. Yung nilalaro nga ng mga kaklase kong online casino like the scatter ay alam ko rin kung paano galawin, they're mind controlling the innocent people. Through the taste of winning, people will be greedy on it, to the point na mauubos lang rin iyong pinanalunan nila sa pag-aakalang mananalo pa sila, pero ang totoo niyan, there's in the code that are playing tricks.

Napapailing nalang ako roon.

“Still a mystery.” sagot ni lei na siyang nagbalik sa diwa ko.

“Sa tingin mo makokompleto na nila iyong formula?” matatalino na ngayon ang mga tao, kayang kaya na nilang gawin ang lahat. Kayang kaya nilang mag-alay ng buhay para sa sarili nilang kagustuhan at kuryosidad. Sa dami na ng nabiktima ng organisasyong ito. Ilang persyento kaya ang mga biktimang nakakaligtas?

“Malapit na.”

Natahimik kaming dalawa, masuri kong inisa-isa ang mga nasa litrato. Nakakapagtaka lang, kung mahigpit na organisasyon iyon, bakit sila nakakakuha ng ganitong information? Bakit kami pa ni lei ang dapat na sosolusyon rito? Malaking kaso ito. Dapat ay matataas na otoridad ang hahawak rito, hindi namin kayang kalabanin ang ganitong uri ng organisasyon ng kaming dalawa lang. But what to do? Kung ganito kalaki lang rin ang organisasyong ito, siguradong may kapit ang mga ito sa mga matataas. Hindi iyon imposible. Lalo at sinabi na ni lei na hindi talaga masosolusyonan ang kasong ito kung may traydor. ShadowNet even declined helping. Isa pa iyon sa nakakapagtaka. Sila ang mas may kakayahan, sila ang mas makapangyarihan.

Tumaas ang kilay ko ng may mapansin. Matagal akong napatitig sa isang litrato. Napalunok ako at nanginginig ang mga kamay habang hawak ito. Totoo ba itong nakikita ko? Inangat ko ang tingin kay lei na seryosong pinagmamasdan ako.

“A-ano... Pa-paanong...” hindi ko matuloy tuloy ang gusto kong sabihin dahil sa bilis ng tibok ng puso ko sa kaba.

“Neid Santiago.” napalunok ako dahil tila may bumara sa lalamunan ko. “He's your classmate right?”