"Oppa~ဒီနေ့အိမ်ပြန်နောက်ကျတယ်နော်~"
"ဟုတ်တယ် အသေးလေးရဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုလိုက်ပို့ပေးနေလို့လေ~"
"အော်~အဝတ်စားလဲကြတော့လေ ထမင်းစားကြရအောင်~"
"အွန်း~"
ထယ်ယောင်းတို့လဲ ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် အဝတ်စားတွေလဲကာ
ဆယ်ယောင်းနဲ့ညနေစာအတူစားလိုက်ဘေမဲ့
ညရောက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းအတူရှိနေကြလေရဲ့~
"နားပါဦးအသေးလေးရယ် မျက်လုံးတွေနာနေတော့မှာဘဲ~"
"ယွန်းတို့ကတော့ သေသေချာချာရှင်းပြပေးထားဘေမဲ့
အားလုံးကိုနားလည်ဖို့က တော်တော်လိုသေးတယ်~"
"ညဆယ်နာရီထိုးနေပြီ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဖိအားမပေးပါနဲ့
ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်လဲရပါတယ်~"
"မရဘူး စာမေးပွဲကနီးနေပြီ~"
ကျောင်းပျက်တုန်းကလွတ်သွားတဲ့စာတွေကို
အသဲအသန်ပြန်လိုက်နေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကတားဘေမဲ့ စာမှာအမြဲတမ်းပထမရနေတဲ့ဂျောင်ကုက အမှတ်တွေမကျချင်တော့ စာလုပ်တာကိုမရပ်~
"မွ...ပြွတ်စ်~"
"အား...ဦး kookieစာလုပ်နေတယ်လေ
မနှောက်ယှက်ပါနဲ့~"
"နှောက်ယှက်တာမဟုတ်ပါဘူး ပင်ပန်းနေတာ
သက်သာသွားအောင်လုပ်နေတာ..မွ~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ဂုတ်နဲ့ပုခုံးတွေကိုစုပ်နမ်းရင်း
လက်ကအင်္ကျီထဲဝင် ချယ်ရီသီးလုံးလုံးလေးကို
ညစ်ချေပေးနေတော့ ဂျောင်ကုစာဆက်လုပ်လို့မရတော့~
"ဦး~~"
"မွ...စိတ်အေးအေးထားအသေးလေး~"
"ဦးဘာတွေလုပ်နေတာလဲလို့~"
"နည်းနည်းလောက်ကလိမလို့~"
"ဘာကို...အာ့~"
ဂျောင်ကုကို အိပ်ယာပေါ်ပွေ့တင်ကာ
အင်္ကျီချွတ်ပေးလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစုပ်နမ်းရင်း
လက်ကလဲချယ်ရီသီးကိုညစ်ချေလျှက်~
"အွန်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ပြွတ်စ်...အမ်း...ပြွတ်စ်~"
VOUS LISEZ
~~သွေး~~{Complete}
Fiction généraleဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜17💜
Depuis le début
