"ဟင့္အင္း..အဲ့တာဘဲယူခ်င္တာ~"
"ေကာင္မရယ္ စမေနစမ္းပါနဲ႔ ငါနားၿငီးတယ္
အဲ့မုန္႔က စားလိုက္ရင္ သြားမွာကပ္လို႔မင္းမႀကိဳက္ဘူးေလ~"
"စေကာင္းလို႔ေလ ေရာ့ေဂ်ာင္ကု မင္းရဲ့မုန္႔
ႏွပ္ေခ်းေတြလဲသုတ္လိုက္ၪီး အရမ္းညစ္ပတ္တာဘဲ~"
Mr.kimတို႔ တစ္မိသားစုလံုးရဲ့
ဖူးဖူးမႈတ္အလိုလိုက္ခံအခ်စ္ခံေလးျဖစ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
သူငယ္ခ်င္းေတြစေနာက္တာေတာင္
မ်က္ရည္မ်က္ခြက္နဲ႔မို႔ ထယ္ေယာင္းၿပံဳးရင္းေခါင္းခါလ်ွက္~
"အေသးေလး ၪီးဆီကိုလာၪီး~"
"ဟုတ္~"
"ဟိုညီမေလးႏွစ္ေယာက္ နာမည္ေလးေတြေျပာျပပါလား
ၪီးကကင္မ္ထယ္ေယာင္းပါ~"
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုကိုသူ႔ေပါင္ေပၚထိုင္ေစကာ
ႏွပ္ေတြကိုtissueနဲ႔သုတ္ေပးရင္း
သူတို႔ကိုနာမည္ေမးေတာ့ ကေလးမႏွစ္ေယာက္ကၿပံဳးစိစိ~
"သမီးနာမည္က မင္ဘိုနာပါ သူငယ္ခ်င္းေတြက နာနာလို႔ေခၚၾကတယ္~"
"သမီးက ေဆာင္းဂ်ယ္ယြန္း သူငယ္ခ်င္းေတြကယြန္းလို႔ဘဲေခၚတယ္~"
"ဟုတ္ပါၿပီ နာနာနဲ႔ယြန္းေရ ေက်ာင္းမွာအေသးေလးကို
ကရုစိုက္ေပးၾကပါၪီးေနာ္ အေသးေလးကလူေၾကာက္တယ္~"
"စိတ္ခ်ပါ ဘာမွမပူနဲ႔ သမီးတို႔ကိုအပ္လိုက္~"
အခ်င္းခ်င္းမိတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔
ေဂ်ာင္ကုတို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္က စာလုပ္ၾကၿပီး
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အလုပ္သူလုပ္ကာ
အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မွာေတာ့ နာနာနဲ႔ယြန္းကိုအိမ္အေရာက္လိုက္ပို႔ေပးၿပီးမွ သူတို႔လဲအိမ္ျပန္ရတယ္။
"Oppa~ဒီေန့အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္ေနာ္~"
"ဟုတ္တယ္ အေသးေလးရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလိုက္ပို႔ေပးေနလို႔ေလ~"
"ေအာ္~အဝတ္စားလဲၾကေတာ့ေလ ထမင္းစားၾကရေအာင္~"
"အြန္း~"
ထယ္ေယာင္းတို႔လဲ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အဝတ္စားေတြလဲကာ
ဆယ္ေယာင္းနဲ႔ညေနစာအတူစားလိုက္ေဘမဲ့
ညေရာက္တာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူရိွေနၾကေလရဲ့~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
