"ငါအလုပ်ပျက်လိုက်တာနှစ်ရက်တည်းလေ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး
တစ်လစာလောက်အလုပ်တွေပုံသွားတာလဲ~"
"ceoရဲ့ကုမ္ပဏီကအရင်ကထက်ပိုတိုးတက်လာပြီလေ
အဲ့တော့ အလုပ်တွေကလဲ ပိုများလာတာပေါ့~"
"ဟာ~တကယ်ပါဘဲ ကဲတစ်ခုချင်းယူလာပြီးရှင်းပြပါဦး~"
"Nae~"
တစ်နေကုန်အလုပ်တွေနဲ့ပိနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
မပြုံးနိုင်မရွှင်နိုင်နဲ့ ညနေဂျောင်ကုကိုသွားကြိုချိန်မှာတော့
လန်းဆန်းတက်ကြွလို့~
*ဆယ်ယောင်းနဲ့ကိစ္စကိုမြန်မြန်ဖြတ်ရမယ်
အဲ့တာမှအသေးလေးနဲ့ကောင်းကောင်းရှေ့ဆက်နိုင်မှာ~*
"ဦး~"
"အိုး ရောက်လာပြီဘဲ ကျောင်းမှာပျော်ရဲ့လား~"
"ဟင့်အင်း...ဟင့်~"
"ဘာဖြစ်တာလဲအသေးလေး~"
သူ့ရင်ဘတ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီးငိုလာတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းစိတ်ပူသွားကာ မျက်နှာလေးကိုဆွဲမော့ဖို့လုပ်ဘေမဲ့မရ~
"ဦးကိုပြောပါဦးအသေးလေးရဲ့ ဘယ်သူဘာလုပ်ခဲ့လို့လဲ~"
"ဟင့်..စာမလိုက်နိုင်လို့..အီးးဟီးး~"
"ဟင်??...အာ အသေးလေးကကျောင်းပျက်ထားလို့ပါ
တစ်ရက်နှစ်ရက်ဆိုပြန်လိုက်နိုင်သွားမှာပါ
အခုကားထဲဝင်ကြရအောင်နော်~"
"ဟင့်..သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုခေါ်ရဦးမှာ
သူတို့ကိုစာကူးခိုင်းမှာ..ဟင့်..kookieမုန့်တွေအများကြီးကျွေးထားတာ~"
"ဟုတ်လဲမဟုတ်ဘဲနဲ့လျှောက်ပြောနေတာ
မုန့်ကတစ်ထုပ်ဘဲကျွေးတာ စာကူးကူမှာကလဲမုန့်ကျွေးလို့မဟုတ်ပါဘူးနော်..ဟွန့်~"
လူကောင်သေးသေး အသံစူးစူးနဲ့ကလေးမတစ်ယောက်ရဲ့စကားကြောင့် ဒါဟာဂျောင်ကုပြောတဲ့ကလေးမနှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက်ဆိုတာထယ်ယောင်းသိလိုက်ပြီ~
"ရပြီကောင်မ ငါ့အမေဆီခွင့်တောင်းပြီးပြီ
ဂျောင်ကုဘယ်မှာလဲ~"
"ဟိုမှာလေ ငါတို့ကိုတောင်အဖက်မလုပ်ဘူး~"
"လုပ်နေတာဘဲလေ...ဟင့်...အကျင့်ပုပ်တယ်~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
