မနက်စာဝိုင်းမှာလူကသုံးယောက်ဖြစ်နေဘေမဲ့
နှစ်ယောက်တည်းရှိသလိုပြုမူနေကြတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့
ဂျောင်ကုကြောင့် အလုပ်သွားကြသည်အထိဆယ်ယောင်းမပျော်~
"ရောက်ပါပြီ~"
"ညနေကျရင် စောစောလာကြိုနော်ဦး~"
"ဟုတ်ပါပြီ လာကြိုမှာပါ အွန့် မုန့်ဖိုးယူသွား
သူငယ်ချင်းတွေကိုလဲဝယ်ကျွေးလိုက်~"
"ဟုတ်~အဲ့တာဆို Kookieကျောင်းထဲဝင်တော့မယ်နော်~"
"လာပါဦးကွာ ချစ်သည်းလေးကိုအာဘွားပေးဦးမယ်~"
"မရဘူး မရဘူး မပေးရဘူး~"
"မပေးလို့မရဘူး ပေးရမှာ..အူးးမွ~"
"ခစ်...ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်~"
ဂျောင်ကုရဲ့ဖောင်းအိနေတဲ့ပါးလေးကို
နှာခေါင်းနစ်ဝင်သည်အထိဖိနမ်းလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်ဂျောင်ကုလဲချစ်စရာကောင်းအောင်ရယ်မောနေရာ
အနောက်ခုံကဆယ်ယောင်းမှာမပျော်နိုင်~
*ငါ့ကိုမနာလိုမဖြစ်နဲ့ဆိုပြီး သူကငါ့ကို
မနာလိုဖြစ်အောင်လုပ်နေတယ် ငါကသူ့ချစ်သူဆိုတာရောသိသေးရဲ့လားမသိဘူး~*
"ဟယ် ကျောင်းသားသစ် နင်ကျောင်းပြန်လာပြီပေါ့~"
"ဟုတ်တယ် စာတွေအများကြီးသင်ပြီးသွားပြီလား~"
"သိပ်တော့မများပါဘူး တစ်ပတ်ဆိုတော့
များတော့များတာပေါ့~"
"ငါမင်းတို့ကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးမယ် ငါ့ကိုစာပြပေးလေ~"
"မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်ဆိုတာ နင်တကယ်ပြောတာလား~"
"တကယ်ပြောတာပေါ့ ဒီမှာ ငါ့ရဲ့ဦးက
ငါ့ကိုမုန့်ဖိုးအများကြီးပေးလိုက်တယ်~"
"ဦးဆိုမှ မင်းရဲ့ဦးနဲ့ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီလဲ~"
"အဲ့တာလဲပြောပြမယ် ငါနဲ့ဦးနဲ့က သွေးသားမတော်စပ်ဘူး~"
"ဟုတ်လား~မိုက်တာပေါ့ဟ~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းပြောသလိုဘဲ
ဘယ်သူတွေဘာပြောပြော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်နဲ့
သူငယ်ချင်းလုပ်လိုက်ပြီးစာအတူတူလုပ်ကြကာ
ကုမ္ပဏီသွားတဲ့ထယ်ယောင်းလဲ အလုပ်တွေလုပ်ရတယ်။
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
