*ၪီးေျပာတာမွန္တယ္ ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခ်စ္ရမယ္~*
မိခင္နဲ႔ေနစဥ္ကလဲ စိတ္ပူလြန္းတဲ့မိခင္က
ဘယ္သူနဲ႔မွအဆက္အစပ္မလုပ္ခိုင္းသလို
ထယ္ေယာင္းမိဘေတြနဲ႔ေနေတာ့လဲ အျပည့္အဝအခ်စ္ခံရေဘမဲ့ မိဘမဲ့ျဖစ္တဲ့သူ႔ကိုခင္ခ်င္တဲ့လူကမရိွေတာ့
အၿမဲတမ္းတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခဲ့ရရွာတာ~
"မနက္ျဖန္ေက်ာင္းသြားရမယ္ေနာ္အေသးေလး~"
"ဟုတ္ကဲ့~"
"ေက်ာင္းေျပာင္းလာတာေလးငါးလေလာက္ရိွၿပီဆိုေတာ့
သူငယ္ခ်င္းရၿပီလား~"
"မရေသးပါဘူး ဒါေဘမဲ့ အတန္းေဖာ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့
စကားေျပာဖူးတယ္ သူတို႔က အာက်ယ္ၿပီး
ဘယ္ေတာ့မွအၿငိမ္မေနဘူး စြာလဲစြာတယ္ ဒါေဘမဲ့
လူဆိုးနဲ႔ေတာ့မတူဘူး~"
"ဟုတ္လား မနက္ျဖန္ၪီးနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးပါလား
ၪီးၾကည့္ၾကည့္မယ္ သူတို႔ကလူေကာင္းလားလူဆိုးလားဆိုတာ~"
"kookieတို႔က သူငယ္ခ်င္းပါ့မျဖစ္ေသးတာ
ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔သူငယ္ခ်င္းလုပ္ရင္
kookieကိုအေျခာက္လို႔ေျပာၾကမွာေပါ့~"
"ဘယ္သူကေျပာမွာလဲ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ
သူငယ္ခ်င္းကိုေယာက်ာ္းေလး မိန္းကေလးခြဲေနရင္
သူငယ္ခ်င္းေတာင္ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
အဲ့လိုေျပာတဲ့ေကာင္ရိွရင္ေျပာ ၪီးရိုက္ေပးမယ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ့လိုေျပာတဲ့သူရိွရင္ ၪီးနဲ႔တိုင္ေျပာမွာ~"
အရင္ကထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုအားကိုးတာမ်ိဳးမလိုခ်င္ခဲ့ေဘမဲ့အခုေတာ့အားကိုးေစခ်င္တာမို႔
အေျပာအဆိုကအစ အရင္ကနဲ႔လံုးဝမတူေတာ့~
*"သားေလးkookieေရ ဒီေန့ဘယ္သူနဲ႔ကစားခဲ့တာလဲ~"
"ၪီးနဲ႔ ကၾကားခဲ့တာ~"
"ေျပာေတာ့ အဲ့လူက လူဆိုးနဲ႔တူတယ္ဆို~"*
ညဘက္ေဂ်ာင္ကုအိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာ
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုအေမcameraထဲက
videoေတြကိုၾကည့္ေနျပန္ၿပီ~
*"ၪီးကလူခ်ိဳးနဲ႔တူေဘမဲ့ kookieကို
မုန္႔ေက်းတယ္~"
"အဲ့တာေၾကာင့္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ေလ~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
