"အဲ့တာေၾကာင့္ကိုး~အိုး ဒါကအေသးေလးငယ္ငယ္ကေဆာ့တဲ့ေဘာ့လံုးထင္တယ္~"
"မသိဘူး မမွတ္မိဘူး~"
"ေအာ အေရထဲလြတ္ထြက္သြားေသးတယ္~"
အိမ္ေရ႔ွခန္းက ေဘာ့လံုးေသးေသးေလးကိုေတြ့လို႔
ယူၾကည့္ရာမွ လက္ထဲကေခ်ာ္ထြက္သြားကာ
အရုပ္ေတြ ဓာတ္ပံုေတြထည့္ထားတဲ့မွန္ဘီရိုေအာက္လိမ့္ဝင္သြားတာမို႔ထယ္ေယာင္းႏိႈက္ယူေတာ့ေဘာ့လံုးမပါလာဘဲ
ခရီးေဆာင္videoမွတ္တမ္းတင္Cameraတစ္လံုးပါလာေလရဲ့~
"ဟင္~cameraတစ္လံုးပါလား ဖုန္ေတြေတာင္တက္ေနၿပီ~"
"camera?? ဖြင့္ၾကည့္လို႔ရလား ၪီး~"
"မသိဘူး စမ္းၾကည့္လိုက္မယ္~"
ထယ္ေယာင္းကcameraကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ
ေဂ်ာင္ကုလဲစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနေဘမဲ့
cameraကအားတစ္စက္မွမရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဖြင့္လို႔မရ~
"အားမသြင္းတာၾကာၿပီထင္တယ္ အားသြင္းရၪီးမယ္~"
"အခန္းထဲမွာ အားသြင္းႀကိဳးေတြရိွတယ္ၪီး
ေမေမရဲ့ပစၥည္းမွန္သမ်ွအခန္းထဲမွာရိွတယ္~"
"ဟုတ္ပါၿပီ အားသြင္းၿပီးရင္ေတာင္ ေကာင္းေသးရဲ့လားစစ္ေဆးရၪီးမွာ~"
"ဒီအခန္းကိုလာ ၪီး~"
ေဂ်ာင္ကုျပတဲ့အခန္းထဲထယ္ေယာင္းဝင္ၾကည့္ေတာ့
ပစၥည္းေတြအကုန္သူ႔ေနရာနဲ႔သူရိွေနၿပီး
ဘာတစ္ခုကိုမွမပ်က္စီးေန~ဒါေၾကာင့္ လိုတဲ့အားသြင္းႀကိဳးကိုယူကာ သူတို႔အိမ္ကိုျပန္ အားသြင္းထားလိုက္တယ္။
"ေအာ~ဖိုးဖိုး ဘာလုပ္မလို႔လဲ~"
"ဒီမွာေလ အသီးအရြက္ေလးေတြ သြားစိုက္မလို႔
အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ အပင္စိုက္ရတာကိုသေဘာက်လာၿပီေလ~"
"kookieလဲကူစိုက္ေပးမယ္~"
"ကူခ်င္တာကနည္းနည္း ေဆာ့ခ်င္တာကမ်ားမ်ားမဟုတ္လား လာခဲ့ လက္အိတ္ဝတ္ၿပီးလိုက္ခဲ့~"
"ဟုတ္...ဟိဟိ~"
"ကြၽန္ေတာ္လဲလိုက္လာမယ္~"
ေဂ်ာင္ကုသြားရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကအခုလဲ ေဂ်ာင္ကုစိုက္ခင္းထဲသြားတာကို
ေနာက္ကလိုက္သြားျပန္ၿပီ~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
