"တော်ပြီ တော်ပြီ ရပြီ မှတ်မိတယ်ဆိုတာယုံတယ်~"
"အဲ့တာဆိုလဲပြီးရော~"
"အသေးလေး ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးဖို့စဥ်းစားပေးပါဦးနော်~"
"Kookieအရုပ်တွေအားလုံးရဲ့နာမည်ကိုမှတ်မိရင်
စဥ်းစားပေးမယ်~"
"ဟာ~~ရပါတယ်လေ ချစ်တယ်ဆိုတော့လဲ ကြိုးစားရမှာပေါ့~"
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့်ဂျောင်ကုက
အသံထွက်ရုံလေးရယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လဲအိပ်
စောင်ခြုံလိုက်လေရဲ့~
"အိပ်တော့မယ် ကျောပွတ်ပေးတော့~"
"ok..ဗျာ~"
"အွန်း ဒီအခန်းမှာအိပ်ရတာကောင်းလိုက်တာ~"
"ဟိုလေအသေးလေး မနက်ဖြန် ဦးနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပါနော်~"
"မလိုက်ချင်ဘူး~"
"လိုက်ခဲ့ပါအသေးလေးရယ် ကျောင်းလဲသွားရဦးမယ်လေ
ဒီတစ်ခါအသေးလေးကို မျက်နှာတစ်ချက်မငြိုးအောင်ထားပါ့မယ်~"
"သေချာလို့လား~"
"သေချာတာပေါ့ ဦးကတိပေးပါတယ်~"
"ကတိမတည်ရင်ဘာလုပ်ရမှာလဲ~"
"အသေးလေးကြိုက်တာလုပ်~"
"အဲ့တာဆိုလဲပြီးရောလေ လိုက်ခဲ့မယ်~"
"ချစ်လိုက်တာ..မွ...မွ~"
သူ့ကိုအဖြေတောင်မပေးရသေးတဲ့ကလေးကို
အသားယူကာ တစ်ဖွဖွနမ်းနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
သူနှလုံးသားကိုဂျောင်ကုအတွက်ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီလေ~
"ဦး~kookieတို့သွေးသားမတော်စပ်တဲ့အကြောင်းပြောပြမယ်ဆို~"
"အော် ဟုတ်သားဘဲ ဦးတို့ကဘာမှမတော်ဘူး
အဲ့တာကြောင့်ဦးနဲ့အသေးလေးကလက်ထပ်လို့ရတယ်~"
"ဒါဘေမဲ့ Kookieတို့က အိမ်ထောင်စုအတူတူလေ~"
"အဲ့တာက~~~"
ထယ်ယောင်းက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်အကုန်ပြောပြလိုက်တော့အမှန်ကိုသိသွားတဲ့ဂျောင်ကုက ဝမ်းသာရမလိုလို
ဝမ်းနည်းရမလိုလို~
"အဲ့လိုဖြစ်ခဲ့တာကို~"
"စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့အသေးလေးရဲ့
အသေးလေးရဲ့ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတွေက အသေးလေးကို
မြေးအရင်းလိုချစ်ကြတာပါ~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
