"ရှေ့လျှောက်လဲအလိုလိုက်ပေးမှာပါ~"
ဆယ်ယောင်းတစ်ယောက်တည်းအပေါ်မှာဘဲ
အာရုံစိုက်ထားတဲ့ထယ်ယောင်းက ရက်တွေကြာလာဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကိုတော့မမေ့နိုင်သေး~
"ဟိုလေ ကိုယ်တစ်ခုလောက်မေးပါရစေ~"
"မေးလေOppa ဘာမေးမှာလဲ~"
"ထွေထွေထူးထူးတော့မဟုတ်ပါဘူး
ဆယ်ယောင်းရဲ့မိသာစုအကြောင်းပါ ပိုသိတော့
ပိုနားလည်ပေးနိုင်တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား~"
"ကျွန်မလဲပြောပြချင်နေခဲ့တာ oppaစိတ်မဝင်စားမှာစိုးလို့~"
"အခုစိတ်ဝင်စားပြီလေ ပြောပြမယ်မဟုတ်လား~"
"အွန်း~တကယ်တော့ကျွန်မမိဘတွေက
အရင်ကseoulမှာဘဲနေတာ Appaက
အလုပ်အကိုင်ကြောင့်ငွေရွှင်တော့ အငယ်အနှောင်းထားပြီး
Ommaနဲ့ခနခနရန်ဖြစ်တယ်~"
"အော်~~"
"ဒါဘေမဲ့ ဘယ်လောက်ဘဲအငယ်အနှောင်းထားထား
Ommaကိုကွာရှင်းဖို့မပြောဖူးဘူး ဒါဘေမဲ့
တစ်နေ့တော့AppaကOmmaကိုကွာရှင်းဖို့ပြောလာတယ်
ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုချစ်မိသွားလို့တဲ့~"
"ဟင်??"
"အဲ့တုန်းက ကျွန်မက12နှစ်ဘဲရှိသေးတာ
Ommaနဲ့Appaအကြီးအကျယ်ရန်ဖြစ်ပြီး
ကျွန်မနဲ့Ommaကအခု Ommaတို့နေနေတဲ့နယ်မြို့လေးကိုပြောင်းသွားခဲ့တာ~"
"ဟုတ်လား~"
"ဟုတ်တယ် ကျွန်မတို့ထွက်သွားပြီးသုံးလအကြာမှာတော့
Appaလိုက်လာခဲ့ပြီး Ommaကိုတောင်းပန်ခဲ့တယ်
အဲ့တာကြောင့်အခုAppaနဲ့Ommaကအဆင်ပြေနေတာလေ~"
*မိန်းမတစ်ယောက်ကိုချစ်မိတယ် ပြီးတော့
သုံးလကြာမှလိုက်သွားတယ်?*
"ဆယ်ယောင်းအဖေလိုက်လာတဲ့အချိန်က
ဘယ်လောက်လောက်လဲ ဘယ်ရာသီ ဘယ်လလဲမှတ်မိလား~"
"Marchလဆိုတာတော့မှတ်မိတယ်
ဘာလို့ဆို စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့အိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်Appaကိုတွေ့တာဆိုတော့လေ~"
ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆယ်ယောင်းရဲ့အဖေကို
ဦးနှောက်ကမှတ်မိနေပြီး ဂျောင်ကုရဲ့အမေကလဲ
Marchလမှာဘဲဆုံးသွားခဲ့တာမို့ ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲမသင်္ကာဖြစ်လာပြီ~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
