"ဟုတ်~

ဂျောင်ကုရွေးပေးလိုက်တဲ့T-shirtအပြာရောင်နဲ့
ချည်သားဘောင်းဘီအစိမ်းရောင်က ဘယ်လိုမှလိုက်ဖက်မနေဘေမဲ့ ထယ်ယောင်းကတော့အပြုံးမပျက်ဝတ်လေရဲ့~

"အော် မေ့နေတာ အသေးလေးအတွက် မုန့်ဝယ်ခဲ့တယ်~"

"ဟုတ်လား ဘာမုန့်လဲဦး~"

"ပြပေးမယ်~"

အထဲမှာ ယို အရသာမျိုးစုံပါတဲ့ cup-cakeသေးသေးလေးတွေထည့်ထားတဲ့ဘူးလေးကိုထုတ်ပြတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်ဂျောင်ကုပျော်မဆုံး~

"အရမ်းကြိုက်တယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဦး~"

"ဒီတိုင်းကျေးဇူးတင်လို့မရဘူး နှုတ်ခမ်းမှာနမ်းမှရမယ်~"

"မွ~"

"အဲ့လောက်နဲ့မရဘူးလေ...ပြွတ်စ်~"

"အွန်း...ပြွတ်စ်..kookieမုန့်စားတော့မှာ~"

သူ့နှုတ်ခမ်းကို ထိရုံလေးလာနမ်းလို့
အတင်းဆွဲနမ်းရာမှ ဂျောင်ကုကလဲအကြာကြီးအနမ်းမခံ
အစားမက်နေလို့ လွတ်ပေးရတဲ့ထယ်ယောင်း~

"ဒီမှာစားနေနော်အသေးလေး
ဦး အောက်ထပ်ကိုခနသွားဦးမယ်~"

"ဟုတ်~"

"လိမ္မာလိုက်တာ...မွ~"

ဂျောင်ကုရဲ့ခေါင်းလေးကိုနမ်းပြီး
အောက်ထပ်ဆင်းသွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုရှေ့နဲ့မတူရုပ်တည်ကြီးနဲ့မို့ အိမ်အကူတင်မက ဆယ်ယောင်းပါလန့်လို့~

"နောက်နေ့အိမ်မှာငါမရှိတဲ့အချိန် အသေးလေးထိခိုက်ရှနာဖြစ်တာလုံးဝမလိုချင်ဘူး~"

"ဟုတ်ကဲ့ ကရုစိုက်ပါ့မယ်~"

"ကလေးက အန္တာရယ်ရှိတာ မရှိတာတွေသိတာမဟုတ်ဘူး
သူလုပ်ချင်တာကိုလုပ်မှာဘဲ အဲ့တာကိုမင်းတို့ကတားရမယ်
တားရင်လဲ စကားကြမ်းကြမ်းမပြောနဲ့~"

"တားလို့မရရင်ရော?"

"မရရင် ငါနဲ့တိုင်မှာလို့ပြောလိုက် ဒါကိုမှပြောမရရင်
ငါ့ဆီဖုန်းဆက်ခဲ့ အသေးလေးကအဲ့လောက်ထိဆိုးတဲ့ကလေးလဲမဟုတ်ပါဘူး~"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ~"

"အဓိကကဆယ်ယောင်း မင်းကငါပြီးရင်
အသေးလေးနဲ့အနီးကပ်ရှိတဲ့လူဘဲ ကလေးကရေဆော့နေလားဓားကိုင်နေလားသေချာကြည့် ဒီနေ့လိုမဖြစ်စေနဲ့~"

~~သွေး~~{Complete}Donde viven las historias. Descúbrelo ahora