"မမတို့က ကရုစိုက်ပါ...ဟတ်..ချီး!"
"တွေ့လား နှာပါချေနေပြီ ကလေးတစ်ခုခုဖြစ်ရင်
မင်းတို့သုံးယောက်လုံး ငါအိမ်ပေါ်ကနေကန်ချမှာ~"
"kookieဘာမှမဖြစ်ဘူး ဦး~"
အိမ်အကူတွေနဲ့အတူအဆူခံလိုက်ရတဲ့ဆယ်ယောင်းက
ဒေါသတွေအကြီးအကျယ်ထွက်နေသလို
သူ့ကြောင့်သူများတွေအဆူခံနေရတာမြင်တဲ့ဂျောင်ကုမှာလဲစိတ်မကောင်း~
"ဘာကိုဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ အဖျားတိုင်းကြည့်ရမယ်
လက်ကလဲဆေးထည့်ရမယ် ဒီတိုင်းထားလို့ပိုးဝင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ~"
"ဆေးသေတ္တာသွားယူမလို့လား
ထိုင်နေပါOppa ကျွန်မသွားယူပေးပါ့မယ်~"
"မြန်မြန်လေးယူလာနော်~"
ဂျောင်ကုကိုပွေ့လျှက် ထလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကိုတားလိုက်ပြီးဆေးသေတ္တာသွားယူပေးတဲ့ဆယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုအပေါ်အငြိုးထားနေပြီ~
*စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင် သုံးစားမရတဲ့အလကားကောင်~*
"ဆေးသေတ္တာရပြီOppa~"
"kookieဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို~"
"အသေးလေးလဲနော် တစ်ခုခုဆို ဦးကိုဖုန်းဆက်ပါဆို
ဘာလို့မဆက်တာလဲ~"
"ဦးကိုစိတ်မပူစေချင်လို့ပါ ပြီးတော့ဒဏ်ရာကလဲသေးသေးလေးလေ~"
"ဘယ်မှာသေးတာလဲ ဒီမှာကြည့်စမ်း
သွေးတောင်ကောင်းကောင်းမတိတ်သေးဘူး
အသေးလေးနော် ဦးကိုစိတ်တိုအောင်အရမ်းလုပ်တယ်~"
"ဟင့်...အဟင့်~"
"ဘာလို့ငိုတာလဲ မငိုရဘူးလေအသေးလေးရဲ့
လက်ကနာလို့လား ဦးကဆေးထည့်ပေးမလို့လေ~"
"ဟင့်အင်း~kookieကိုမချစ်တော့မှာစိုးလို့~"
"ဦးက အသေးလေးကိုမချစ်လို့ ဘယ်သူ့ကိုသွားချစ်ရမှာလဲချစ်တာပေါ့ မငိုရဘူးနော်..မွ~"
ဆယ်ယောင်းစကားကိုနားယောင်ထားတဲ့ဂျောင်ကုက
သူအသုံးမကျလို့ထယ်ယောင်းစိတ်တိုသွားတယ်ထင်ဘေမဲ့
တကယ်တမ်းထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုကိုစိတ်ပူပြီး
ဆယ်ယောင်းနဲ့အိမ်အကူတွေကိုစိတ်တိုနေတာ~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
