"ဘာပြောမှာလဲပြောလေဦး~"
"တကယ်လို့ ဦးမိန်းမယူလိုက်ရင် အသေးလေးဘယ်လိုခံစားရမလဲ~"
"ဘယ်လိုမှမခံစားရဘူးလေ~"
"ဦးမိန်းမယူပြီးရင် အသေးလေးကဦးနဲ့အတူမအိပ်ရတော့ဘူးနော် ဦးက ဦးရဲ့မိန်းမနဲ့ဘဲအိပ်တော့မှာ~"
"ဟင်?"
"အခုလိုတွေ အသေးလေးကိုအလိုမလိုက်နိုင်တော့ဘူး
ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုလဲမလုပ်ပေးနိုင်တော့ဘူး
လိုတာထက်ပိုပြီးကရုမစိုက်ပေးနိုင်တော့ဘူး~"
"ဟင့်...ဦးမိန်းမ မယူလို့မရဘူးလားဟင်
ဦးမိန်းမယူရင်..ဟင့်...kookieက
ဘယ်သူနဲ့နေရမှာလဲ~"
"ဒီအိမ်မှာဘဲနေရမှာပါ ဒါဘေမဲ့
ကိုယ့်ဟာကိုယ်နေရမယ် menstruationဖြစ်ရင်လဲ
ကိုယ့်ဟာကိုယ်ထိန်းသိမ်းရမယ်~"
"အဲ့တာတွေကို..ဟင့်..kookieကိုယ့်ဟာကိုယ်လုပ်ပါ့မယ်
ဦးကိုဒုက္ခမပေးတော့ပါဘူး..ဟင့်~"
"မငိုပါနဲ့အသေးလေးရဲ့ ဦးက အခုချက်ချင်းမိန်းမယူမှာပါ့မဟုတ်တာ~"
ဒီတိုင်း စကားလေးနဲ့ပြောတာတောင်
ရှိုက်ရှိုက်ပြီးငိုနေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းမိန်းမယူဖို့ကိုအတော်လေးစဥ်းစားရတော့မည်~
"ဦးလုပ်ပေးမယ်အသေးလေး ပေး~"
"Kookie ဝပြီဦး~"
"စားတာနည်းလိုက်တာ မမလုပ်ပေးတဲ့မနက်စာကစားမကောင်းလို့လား~"
"မဟုတ်ပါဘူး ကောင်းပါတယ် kookieဗိုက်သိပ်မဆာလို့ပါ~"
"နေမကောင်းလို့လား လာဦး ကိုယ်ပူစမ်းရအောင်အသေးလေး~"
"ကောင်းတယ် kookieဘာမှမဖြစ်ဘူး~"
မနက်အိပ်ယာထကတည်းကမပြုံးမရွှင်နဲ့
သူ့ကိုလဲရှောင်နေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်စိတ်အလိုမကျချင်~
*menstruationရက်လဲဝေးပါသေးတယ်
အသေးလေးဘာဖြစ်နေတာလဲ~*
"ဦးနဲ့မမ ဆက်စားကြနော် kookieအပေါ်တက်လိုက်ဦးမယ်~"
"အင်း~ဖြည်းဖြည်းသွား~"
အစားပုပ်လေးဂျောင်ကုက အခုတော့
မနက်စာလေးနည်းနည်းကိုတောင်ကုန်အောင်မစားသွားတာမို့ထယ်ယောင်းလဲဆက်မစားနိုင်တော့ဘဲ
နောက်ကလိုက်သွားရာ ဂျောင်ကုကအခန်းထဲမှာဝက်ဝံရုပ်လေးဖက်လို့~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
