"ဟူးးး...စိတ်အေးအေးထားပါ~"
မိန်းကလေးဖြစ်သူကငိုသွားတော့ ထယ်ယောင်းလဲ
ယောကျာ်းတို့သဘာဝ မှားမှားမှန်မှန်ကိုယ့်ဘက်ကဘဲချော့ကာအလုပ်သွားကြရတယ်။
"မန်နေဂျာပြောတာမှန်တယ်~"
"ဘာကိုလဲceo~"
"ဆယ်ယောင်းကိုအနီးကပ်စောင့်ကြည့်ဖို့ပြောတဲ့ဟာလေ
သူ့ကိုအိမ်ခေါ်ထားတာတစ်ရက်ဘဲရှိသေးတယ်
အသေးလေးကိုငြိုငြင်နေပြီ~"
"ဒီလိုပါဘဲceoရယ် လင်ပါသားသမီးတွေကို
ဘယ်မိထွေးကကြည်ဖြူတာမြင်ဖူးလဲ~"
"အခုက ကျွန်တော့်သားမဟုတ်ဘူးလေ~"
"သားမဟုတ်ဘေမဲ့ အဲ့လိုဖြစ်နေတာဘဲလေ kookieကိုက
တစ်သက်လုံးခေါ်ထားရမှာဘဲကို~"
"ဟူးး အခုကအသေးလေးကအဆင်ပြေပြီး
ဆယ်ယောင်းကအဆင်မပြေဖြစ်နေတာဆိုတော့
အခြေနေမဟန်ရင်လမ်းခွဲရမှာပေါ့~"
"ဘာကိုမှ လွယ်လွယ်မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့ceo
အခုမှတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်သိခါစဘဲရှိသေးတာလေ~"
"အင်းပါ~"
အချစ်ရေးအိမ်ထောင်ရေးမှာသူ့ထက်ဝါရင့်တဲ့
မန်နေဂျာဂိုရဲ့စကားကိုနားထောင်ကာ
ဆက်ပြီးသည်းခံစောင့်ကြည့်လာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဆယ်ယောင်းအခြေနေကောင်းလာတာကိုမြင်ရတော့ဝမ်းသာမိတာအမှန်~
"kookieရေ ဒီနေ့မမ လစာထုတ်လာတယ်
ဘာရချင်လဲပြော~"
"တကယ်ကြီးလား~"
"တကယ်ပေါ့~"
*ငါတို့တွေအတူနေလာတာ တစ်လတောင်ရှိသွားပြီဘဲ~*
"ကိုယ့်ဟာကိုယ်စုထားပါဆယ်ယောင်းရယ်
အသေးလေးကိုက ကိုယ်ဘဲဝယ်ပေးပါ့မယ်~"
"နေစရိတ်နဲ့စားစရိတ်မကုန်တော့ ပိုက်ဆံကပိုတယ်လေoppaရဲ့~"
"အဲ့လိုဆိုရင်တောင် မုန့်တစ်ခုခုဘဲဝယ်ကျွေးလိုက်ပါ~"
ဖြတ်ကျော်လာကြတဲ့တစ်လအတွင်းမှာ
ဆယ်ယောင်းကဂျောင်ကုအပေါ်အစ်မကောင်းတစ်ယောက်လိုပြောဆိုပြုမူဆက်ဆံပေးတော့ဆယ်ယောင်းကို
ဂျောင်ကုကအတော်လေးခင်တွယ်နေပြီမို့
ဆုချတဲ့အနေနဲ့ ညရှစ်နာရီမှာဆယ်ယောင်းဆီသွားတဲ့ထယ်ယောင်း~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
