အခုလိုေလးက်ျပန္ေတာ့လဲ ဘာမနာလိုဝန္တိုမႈမွမရိွ
ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးမို႔ သံုးေယာက္သားရဲ့
မနက္စာစားေသာက္ဝိုင္းေလးဟာသာသာယာယာၿပီးသြားေရာ~
"ေက်ာင္းပို႔မယ္အေသးေလး လာ~"
"ခနေလး kookieရဲ့လြယ္အိတ္ေရာ~"
"ၪီးယူခဲ့ၿပီ လာေတာ့~"
"ဟုတ္~"
"ဆယ္ေယာင္းေရာ တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ေလ
ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္~"
"အဲ့လိုဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးပါဘဲ~"
လူသံုးေယာက္နဲ႔ ကားတစ္စီးစီးၾကခ်ိန္မွာ
ထယ္ေယာင္းကဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ဆယ္ေယာင္းကို
ေနာက္ခန္းမွာထိုင္ခိုင္းတာမို႔ စိတ္မၾကည္ေတာ့တဲ့ဆယ္ေယာင္း~
"ေရာက္ပါၿပီခဗ်~"
"ညေနက်ရင္ေနာက္မက်ေစနဲ႔ေနာ္ၪီး kookieမေစာင့္ခ်င္ဘူး~"
"ဟုတ္ပါၿပီ လြယ္အိတ္လြယ္ ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့
စာကိုပံုမွန္ေလးလုပ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ သြားၿပီေနာ္ၪီး~"
"ဘာမ်ားက်န္ေသးလဲမသိဘူးေနာ္~"
"အာဘြား...မြ~"
"ဟဟ...မြ...မြ~"
ရည္းစားျဖစ္တဲ့သူ႔ကိုေတာင္ဒီေန့အတြက္မနမ္းရေသးတာကို
ေဂ်ာင္ကုနဲ႔က်ခနခနနမ္းေနေတာ့
ဆယ္ေယာင္းစိတ္တိုတာအမွန္~
"အေရ႔ွကိုလာေတာ့ဆယ္ေယာင္း~"
"မလာခ်င္ဘူး~"
"ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ မနက္ကဘဲအေကာင္းကို~"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေမာင္းေတာ့~"
"ဘာလဲ ေနာက္ခန္းမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္လို႔စိတ္တိုေနတာလား
အေသးေလးဆိုရင္ေနာက္မွာထိုင္ထိုင္ေရ႔ွမွာထိုင္ထိုင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္~"
"သူက Oppaရဲ့တူေလ ဘာျဖစ္မွာလဲ
ကြၽန္မကရွင့္ရဲ့ခ်စ္သူေလ~"
"အဲ့လိုသေဘာထားေသးသိမ္တာကိုငါမႀကိဳက္ဘူးဆယ္ေယာင္း ဒီလိုဆိုငါတို႔ေရ႔ွဆက္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး~"
"Oppa!...ဘာလို႔အဲ့လိုစကားကိုလြယ္လြယ္ေျပာႏိုင္ရတာလဲ ကြၽန္မမွာေတာ့ရွင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔...ဟင့္~~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
