"အွန်း...ပြွတ်စ်...ဦး~~"
"အသက်ရှူမဝလို့လား ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ကြတာပေါ့..မွ~"
"ဘာလဲမသိဘူး လူကိုသေအောင်လုပ်နေသလိုဘဲ~"
"ဟဟ..ဦးစိတ်လောသွားလို့ပါ နောက်တစ်ခါကို
ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်မယ်နော်~"
အမှားတွေမလုပ်ချင်တဲ့ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်
ဂျောင်ကုကိုချော့ချော့ပြီးအကြိမ်ကြိမ်နမ်းကာ
လက်သမားလုပ်ရတယ်။
"kookieနှုတ်ခမ်းကိုကြည့်လိုက်ဦး ဝက်လိုဖြစ်နေပြီ~"
"မဖြစ်ပါဘူးကွာ နည်းနည်းလေးရောင်နေရုံပါ~"
ညကအကြိမ်ကြိမ်နမ်းထားတဲ့အရှိန်နဲ့
နှုတ်ခမ်းလေးတွေဖူးရောင်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
ထယ်ယောင်းကိုမျက်စောင်းတထိုးထိုး~
"ဒီလိုရောင်နေရင်မလှတော့ဘူးပေါ့~"
"လှပါတယ်ကွာ အဝတ်စားလဲတော့
အပြင်သွားကြမယ်လေ~"
"ဘယ်ဟာဝတ်ရမှာလဲ ဦးရွေးပေး~"
"ok..အသေးလေးကအသားဖြူတော့
ဘာဝတ်ဝတ်လိုက်တယ် အဲ့ဒီတော့ အနီရောင်လေးဝတ်လိုက်~"
တနင်္ဂနွေနေ့မို့ အလည်အပတ်သွားကြမယ့်
ထယ်ယောင်းတို့က ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဝတ်ဆင်ကြပြီး
ဆယ်ယောင်းကိုပါ သွားခေါ်ကာ ကစားကွင်းသွားကြလေရဲ့~
"ပျော်လားအသေးလေး~"
"ပျော်တယ် နောက်တစ်ခေါက်ပြန်စီးကြမယ်~"
"နားပါဦးကွာ ချွေးတွေအရမ်းထွက်နေပြီ
ပန်းခြံထဲသွားကြရအောင်နော် ဆယ်ယောင်းလာ~"
သုံးယောက်သားအနားယူဖို့အတွက်
ပန်းခြံထဲသွားကြရာ ထယ်ယောင်းက
ဆယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုအတွက်ရေဘူးဝယ်ပေးကာ
ဂျောင်ကုကိုချွေးသုတ်ပေးနေလေရဲ့~
"kookieက ယောကျာ်းလေးအနေနဲ့အသားအရည်အရမ်းကောင်းတယ်နော်Oppa~"
"ဟုတ်တယ် အသားအရောင်ကဖြူပြီးစိုနေတာ
ပြီးတော့နူးနူးညံ့ညံ့လေး~"
"လုံးဝကို ပိုးမွေးသလိုမွေးထားတာဘဲ~"
"ဒါပေါ့~"
ဂျောင်ကုကယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့
လှလွန်းတဲ့အပြင် ကိုယ်နံ့ကလဲ ချွေးတွေဒီလောက်ထွက်နေတာတောင် မနံဘဲ မွှေးရနံ့သင်းသင်းလေးထွက်နေတာမို့
ထယ်ယောင်းကိုစိတ်မချချင်ဘေမဲ့ ဦးလေးနဲ့တူတော်တယ်လို့သိထားတော့စိတ်အေးနေပြန်ရော~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
