"ကြိုက်လားအသေးလေး စားလို့ကောင်းလား~"
"ကောင်းတယ် ချိုချိုလေး~"
"ဟုတ်ပါပြီ များများစား~"
"Oppa~~"
"အာ...sorryဆယ်ယောင်း ပစ်ထားသလိုဖြစ်သွားတယ်
စားရတာအဆင်ပြေလား
ဘာလိုသေးလဲ ထပ်မှာလေ~"
"ရပြီ ကျမဗိုက်ပြည့်ပြီ~"
"ဟုတ်လား အဲ့တာဆိုအသေးလေးစားတာကိုစောင့်ပေးဦး
အသေးလေးကအစားနှေးတယ်~"
ဆယ်ယောင်းစိတ်ကောက်နေပြီဆိုတာထယ်ယောင်းသိဘေမဲ့ဂျောင်ကုရှေ့မှာမို့လုံးဝမလျှော့~ဒါကြောင့်ဘဲ
ဆယ်ယောင်းကပိုစိတ်တိုရော~
"အချိုပွဲထပ်ယူဦးမလား~"
"ဟင့်အင်း~~ဗိုက်ပြည့်ပြီ ဦး အိမ်ပြန်ကြရအောင်~"
"ဟုတ်ပါပြီ ပိုက်ဆံရှင်းပြီးရင်ပြန်ကြမယ်နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
ထယ်ယောင်းကငွေရှင်းပြီးတာနဲ့
အိမ်ပြန်ဖို့အတွက်ကားဆီသွားကြရာ
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကို မင်းသမီးလေးလိုပွေ့သွားတာမို့
ဆယ်ယောင်းမျက်နှာမဲနေတော့တာပေါ့~
"အသေးလေး အခုနောက်ခန်းမှာထိုင်ပေးနော်
ဒီမမကိုလိုက်ပို့ပေးပြီးမှ အသေးလေးကရှေ့မှာပြန်ထိုင်နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"လိမ္မာလိုက်တာကွာ...မွ~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်...ခစ်~"
"မွ...လိမ္မာလို့ ဦးကအရုပ်တွေအများကြီးဝယ်ပေးဦးမှာ~"
ဂျောင်ကုကိုတစ်ဖွဖွနမ်းရင်း ကားနောက်ခန်းထဲထည့်ပေးပြီးတာနဲ့ ဆယ်ယောင်းကိုရှေ့မှာထိုင်စေကာ
စတင်ထွက်ခွာတော့ ဆယ်ယောင်းကရင်ထဲကခံစားချက်တွေကိုမဖုံးဖိထားနိုင်တော့~
"Oppaအရမ်းလွန်တာဘဲ ကိုယ့်ချစ်သူထက်
တူကိုပိုလို့ကရုစိုက်နေတယ်~"
"တိုးတိုးပြော ကလေးကြားသွားမယ်~"
"ရှီးဘဲ~အဲ့လောက်တောင်ကျွန်မကသူ့လောက်အရေးမပါတာလား~"
"အသေးလေးက ကလေးဘဲရှိသေးတာလေ
ကလေးနဲ့မယှဥ်စမ်းနဲ့ဆယ်ယောင်း~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
