"မချိုးဘူး တစ်ယောက်စီဘဲချိုးမယ်~"
"အဲ့တာဆိုလဲ ပြီးရော~"
ထယ်ယောင်းကခါးမှာတဘက်ပတ်ပြီး
ခပ်ဝေးဝေးမှာရပ်စောင့်နေရာ အရင်ရေချိုးတဲ့ဂျောင်ကုက
ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည် သေးသိမ်တဲ့ခါး ပြည့်တင်းမောက်လျှံနေတဲ့တင်ပါးလေးကထင်းနေတာမို့
ထယ်ယောင်းပေါင်ကြားကမြွေကလှုပ်တုတ်တုတ်~
*ဟာ...မဖြစ်တော့ဘူး ဒီအတိုင်းဆိုမဖြစ်တော့ဘူး~*
"kookieပြီးပြီဦး~"
"အင်းအင်း အဝတ်စားသွားဝတ်တော့သွား~"
"ထမင်းစားဖို့ ဦးကိုမစောင့်တော့ဘူးနော်~"
"အွန်း မစောင့်နဲ့ရတယ်~"
ဂျောင်ကုမြန်မြန်ထွက်သွားအောင်ပြောတဲ့ထယ်ယောင်းက
ရေချိုးခန်းထဲက ဂျောင်ကုထွက်သွားတာနဲ့
သူ့ရဲ့မြွေကြီးကိုဖြေလျှော့ကာ ရေသေချာချိုးပြီးမှ
ထွက်လာလေရဲ့~
"ပြီးပြီလားဦး kookieကထမင်းစားလို့ပြီးတော့မှာ~"
"စားပါ..ဟင်?..ဆံပင်ကရေပြောင်အောင်မသုတ်ဘူးလား~"
"ဗိုက်ဆာနေလို့~"
"အဲ့လိုတွေမကြိုက်တာ ဖျားရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ~"
ပြောရင်လဲဘာမှထူးမှာမဟုတ်လို့ တဘက်သွားယူကာ
ကိုယ်တိုင်သုတ်ပေးတဲ့ထယ်ယောင်းက
အားလုံးပြီးစီးမှသာ ထမင်းစားလေရဲ့~
"အာ့...ဦး...မလုပ်နဲ့...အင်း...ဟင့်~"
"တစ်ခါလောက်ပါဘဲ~"
"အင့်...အင့်...ရပ်တော့...ဟင့်...အင်း~"
"ဟာ့!"
အရမ်းလှပတဲ့ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ဂျောင်ကုကို
အားပါးတရf*ckနေတဲ့ထယ်ယောင်း
ရုတ်တရက်မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့အိပ်မက်ကြီးဖြစ်နေတာ~
"ဟား...မကောင်းတဲ့ကောင် ကလေးကိုမှကွာ~"
"အင်း~~ဦး~"
"ဦးရှိတယ်နော်အသေးလေး~"
သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကကျောလေးပွတ်ပေးနေရင်း
အိပ်မက်ကြောင့်ထောင်နေတဲ့သူ့d**kကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ~
BINABASA MO ANG
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
