"ဟုတ်ကဲ့Omma~"
ပြောပြီးတာနဲ့ဖုန်းချကာ သူ့အမေပြောတဲ့အတိုင်း
ဂျောင်ကုကို ရေနွေးလေးနဲ့ မျက်နှာကနေစလို့
ရေဝတ်တိုက်ပေးနေရင်း ပေါင်ကြားကိုရောက်ချိန်မှာတော့
ကုတင်ပေါ်ကနေပက်လက်လှန်ပြုတ်ကျသွားတဲ့ထယ်ယောင်း~
"ဦး~~ဘာဖြစ်တာလဲ~"
"ဘာ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး~"
"အင်္ကျီဝတ်ပေးတော့ kookieချမ်းလာပြီ~"
"အင်း...အင်းပါ~"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ထလာကာ
ဂျောင်ကုရဲ့d**kပိစိလေးနဲ့ယဥသေးသေးလေးနှစ်လုံးကို
အပေါ်ကိုအသာလေးဆွဲတင်လိုက်ရာ ယဥရဲ့အောက်
assရဲ့အထက်မှာ မိန်းမအင်္ဂါတစ်ခုကအထင်းသား~
*ဒါကဘာလဲ ommaတို့ပြောထွက်ဖို့ခက်ခဲနေတဲ့ရောဂါဆိုတာလား~*
"kookieရှူးပေါက်ချင်တယ် ဦး~"
"အော်..အင်း ဦးလိုက်ပို့မယ်နော်~"
သူကြည့်နေတုန်း ရှူးပေါက်ချင်တယ်ဆိုတော့
ရေပတ်တိုက်ပေးပြီးရင်ဝတ်ပေးဖို့လုပ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုယူကာ
ဂျောင်ကုကိုဝတ်ပေးပြီး ဘောင်းဘီတော့မဝတ်ပေးတော့ဘဲ
ပွေ့ချီကာtoiletဆီပို့ပေးတဲ့ထယ်ယောင်း~
"ဦးမကြည့်ဘူးနော် လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွား~"
"ဟုတ်~"
ဂျောင်ကုလှဲကျသွားမှာစိုးလို့အနားမှာရပ်ထားပေးတဲ့ထယ်ယောင်းကကျောပေးထားပြီး ဂျောင်ကုရဲ့
မိန်းမအင်္ဂါအကြောင်းဘဲတွေးနေမိတာအမှန်~
*အဲ့တာကတကယ်ထူးဆန်းတယ် အသေးလေးက
လူရောဟုတ်ရဲ့လား~*
"အား!!...အီးးဟီးးး~"
"ဘာဖြစ်တာလဲအသေးလေး~"
"ဟင့်အင်း...အီးးဟီးးး~"
"မငို...နေဦး ဒါဘာတွေလဲ~"
ရုတ်တရက်အော်ငိုတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့ခြေဖမိုးပေါ်မှာ
လက်သန်းတစ်ဆစ်စာလောက်ရှိတဲ့
သွေးခဲတွေနဲ့ အမဲရောင်အရည်တွေကိုတွေ့လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက စိုးရိမ်စွာ ဂျောင်ကုရဲ့နောက်ပေါက်ကိုဖြဲကြည့်ဘေမဲ့သွေးတွေကအဲ့ကထွက်နေတာမဟုတ်ဘဲ
ခနကမှသူတွေ့ထားတဲ့မအင်္ဂါကနေထွက်နေတာ~
YOU ARE READING
~~သွေး~~{Complete}
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
